เปรียบดอกไม้กำนัลหนึ่งพันช่อ
กานท์ละอองานสดับงามนับแสน
สัมผัสที่ฝากไว้ชื่นใจแทน
งามเกินแก่นกานท์กลอนสะท้อนจินต์
งานต่อไปรังสรรค์เกินพันแล้ว
ความลึกซึ้งไม่แผ่วใจถวิล
ความไพเราะประพนธ์ยามยลยิน
จะประทิ่นงานงามตามเวลา
รการตติ
แม้เขียนได้ จนถึง หนึ่งพันแล้ว
ใช่เพริศแพร้ว แววจรัส ดังจัดหา
ด้วยยังด้อย ค่อยเพียร ที่เขียนมา
ช่วยแนะนำ ด้วยหนา ถ้าผิดไป
รักอักษร กลอนกานท์ เฝ้าสานทัก
โศกเศร้านัก พักวาง อย่างหวั่นไหว
กลัวไม่ดี ที่เห็น เคี่ยวเข็ญใจ
ร้อยลำนำ คำไข จากในทรวง....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
