myself itself
LV1 เด็กน้อยอ่านกลอน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 0
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1
|
 |
« เมื่อ: 02 กุมภาพันธ์ 2012, 02:42:PM » |
|
ก่อนลมหายใจสุดท้าย...ท้ายสุดใจหายลม
ตัวกูของกู
เราพบเพื่อเพียงผ่านฤาเราผ่านเพื่อเพียงพบ
จุดจบเริ่มจุดจบต่อกระทบกระทั่งเทือน
ฟ้าใสในแววตาหรือฝืนฟ้าชะตาเตือน
อยากเหมือนแต่ไม่เหมือนก็ฉาดเฉือนในตัวตน
เวลาที่หมุนผลัดเหมือนสมบัติของทุกคน
บางคนก็มากล้นบ้างบางคนก็ไม่มี
ใครแบ่งวันเวลาใครแบ่งเดือนใครแบ่งปี
ต่างคนต่างรู้ดีต่างก็มีเท่าเท่ากัน
“ก่อนลมหายใจสุดท้าย...ที่ว่างเปล่า”
ยาวยืดก็ยืดยาว...สั้นแสนก็แสนสั้น
ท้ายสุดใจหายลอยลมระทมทัน
เวลานั้นหายลับไม่กลับคืน
ใช้เวลาทุกนาทีให้มีค่า
ก่อนลับลาฝังฝากเถ้าแผ่นดินผืน
“ลมหายใจ ใจหายสุด”จะตื่นฟื้น
กล้ำกรายกลืนความเสียดายตายตามตัวตัวกู ของกู
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, BangPlaMa, เมฆสีรุ้ง, ดุลย์ ละมุน, บูรพาท่าพระจันทร์, ลมหนาว, รัตนาวดี, กาญจนธโร, เมฆา..., ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไม่รู้ใจ, Thammada, อัยยา, m1, รการตติ, สะเลเต, Design with love ᵔᴥᵔ, plang, อริญชย์, ปู่ริน, ตะวันฉาย, ปาระ, คนเผาถ่าน, --ณัชชา--, ส.เชื้อจันทร์, ภู กวินท์, จ.รัตติกาล, เปรียว, sitang, กามนิต
ข้อความนี้ มี 31 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
.jpg)
