.....รอเธอ.....
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 05:33:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: .....รอเธอ.....  (อ่าน 6072 ครั้ง)
Charlie
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 54
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 97


ชื่อนิดหน่อยค่ะ


« เมื่อ: 01 กุมภาพันธ์ 2012, 11:09:PM »





เธอจากไป  โดยไม่ลา  เมื่อคราก่อน
ฉันนึกย้อน  ความรู้สึก  ยังนึกฝัน
ว่าระหว่าง  เราทั้งสอง  ต้องจาบัลย์
ความสัมพันธ์  ที่แนบแน่น  เริ่มแคลนคลาย

ทั้งที่เคย  เอ่ยคำรัก  ฝากดินฟ้า
ทำสัญญา  คู่ชีวี  มิหนีหาย
จะรักกัน  ตลอดไป  ร่วมใจกาย
ฟ้าสลาย  ดินลาลับ  ไม่กลับคำ

แต่บัดนี้  รักที่เคย  เอ่ยคำหวาน
ต้องกลับควาน  หวานไม่พบ  จบไม่ขำ
เธอกลับลำ  ทำไฉน  ช่างใจดำ
ไม่จดจำ  คำสัญญา  เคยว่าไร

ทิ้งให้ฉัน  นั้นซึมเศร้า  เหงาอย่างนี้
ช้ำชีวี  สุดจะเผย  เอ่ยคำไข
เธอจากไป  ไม่เคยเหลือ  เผื่อเยื่อใย
คงมีใคร  ถึงลืมเรา  แฟนเก่าเดิม

ทุกทุกวัน  ยามฝันตื่น  สะอื้นหา
ในอุรา  สุดชอกช้ำ  ระกำเสริม
เชื้อไฟรัก   หยุดพักลา  ไม่มาเติม
เหมือนเคยเริ่ม  เมื่อก่อนนั้น  วันสองเรา

ทุกราตรี  ที่คิดถึง  คะนึงหา
ปาดน้ำตา  จากสองปราง  กับข้างเสา
คิดถึงคน  เคยอิงแอบ  เคยแนบเนา
บัดนี้เขา  นั้นจากไป  หนใดกัน

โอ้คิดถึง  คะนึงหา  ครั้งคราเห็น
บัดนี้เร้น  ไร้ร่องรอย  คล้อยเพียงฝัน
รักที่พบ  กลับมาพลัด  เกินหยัดยัน
ความผูกพัน  ที่คิดนั้น  ก็ผันเลือน

นั่งมองฟ้า  ก็ฟ้าหม่น  ของคนเศร้า
นั่งมองเขา  ก็ไร้เขา  เนาเป็นเพื่อน
นั่งมองน้ำ  ไร้น้ำใจ  ไม่มาเยือน
มองเสาเรือน  ขาดเสาหลัก  พักพิงกาย

นั่งมองไฟ  โอ้ไฟรัก  มาหักหล่น
นั่งมองคน  ไร้คนคู่  รู้เธอหาย
นั่งมองนก  นกเจ้าบิน  ผินเดียวดาย
นั่งมองควาย  ควายขาดเขา  เราขาดเธอ

โอ้ที่รัก  หักใจลา  คิดหาใหม่
สุขกับใคร  ถึงลืมฉัน  อย่างนั้นเหรอ
รู้บ้างไหม  ว่าใครช้ำ  จำจนเบลอ
นั่งมองเหม่อ  ที่ข้างเตียง  เคยเคียงนอน

แต่บัดนี้  ไม่มีเธอ  เคยเผลอรัก
เมื่อเตียงหัก  รักของฉัน  เพียงฝันหลอน
รักของเธอ  เคยเปรอปรน  จนอาวรณ์
คำออดอ้อน  ก็ยังจำ  ย้ำฝังใจ

แต่บัดนี้  ไม่มีแล้ว  สิ้นแววรัก
ใจเคยภักดิ์  ไปสุขล้น  อยู่หนไหน
คงไปมี  คนนอนหนุน  ให้อุ่นไอ
ลืมสายใย  วันเก่าเก่า  เราย้อนคืน

ปาดน้ำตา  ที่ยังไหล  บนใบหน้า
น้ำจากตา  ก็รินหลั่ง  ทั้งอยากฝืน
เธอห่างไกล  ไปจากฉัน  วันกล้ำกลืน
ทรวงสะอื้น  เกินฟื้นสู่  เพื่ออยู่เคียง

แว่วหวิดหวิว  ที่พริ้วพรม  หนาวลมพัด
โบกสะบัด  สัมผัสใจ  ได้ยินเสียง
เหมือนเพลงลา  ว่าจากนี้  มิร่วมเรียง
เหลือแต่เพียง  ภาพความหลัง  ที่ฝังใจ

แม้ในฝัน  ฝันมีเธอ  เผลอเคียงข้าง
คลายอ้างว้าง  ยามนิทรา  คราหลับไหล
แต่พอตื่น  ชื่นในฝัน  พลันหายไป
พร้อมหทัย  แสนเจ็บช้ำ  ย้ำฤดี

ฝากถึงเธอ  โอ้เธอจ๋า  มาได้ไหม
มารับใจ  สายสัมพันธ์  ฉันคนนี้
ซึ่งห่วงหา  พาละห้อย  น้อยใจฟรี
คอยกี่ปี  เธอไม่กลับ  ลับเลือนลาง

ตื่นจากฝัน  วันนิทรา  ผวาจิต
ใจยิ่งคิด  ใจยิ่งคอย  ร้อยวันสาง
ภาพความหวัง  รักฝังใจ  เยื่อใยบาง
ต้องฝันค้าง  ทุกวันคืน  สะอื้นรอ

 น้อยใจแล้วด้วย



ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

♥หทัยกาญจน์♥, panthong.kh, ลมหนาว, my smile, กาญจนธโร, รัตนาวดี, >>ซาตาน..เดียวดาย<<, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, Thammada, ยามพระอาทิตย์อัสดง, แป้งน้ำ, Music, ดาว อาชาไนย, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เพียงหนึ่งในฝัน
กลอน ๑๒  อีกหนึ่งนวัตกรรมผลงานที่ภูมิใจนำเสนอ
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s