จะตามฝัน ที่ไหน ให้บรรจบ
คงต้องหลบ ซบหมอน นอนเหงาหงอย
ปล่อยน้ำตา หลั่งนอง เป็นร่องรอย
เพื่อรอคอย ฝันให้ ได้ย้อนคืน.....
“สุนันยา”
คงต้องหลบ ซบหมอน นอนเหงาหงอย
ปล่อยน้ำตา หลั่งนอง เป็นร่องรอย
เพื่อรอคอย ฝันให้ ได้ย้อนคืน.....
“สุนันยา”
เก็บน้ำตา อาลัย เพียงในจิตต์
แม้มากพิษ ฤทธิ์ช้ำ ก็จำฝืน
เจ็บระกำ คำคน ต้องทนกลืน
วันนี้ขื่น ชื่นสลับ คอยสับวัน
พุทธองค์ ทรงธรรม นำพิสุทธิ์
เปรียบประดุจ แก้วมณี ผ่องสีสัน
ยังมิพ้น คนนินทา ว่าจำนรรจ์
อย่าโศกา จาบัลย์ เลยขวัญทรวง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
แม้มากพิษ ฤทธิ์ช้ำ ก็จำฝืน
เจ็บระกำ คำคน ต้องทนกลืน
วันนี้ขื่น ชื่นสลับ คอยสับวัน
พุทธองค์ ทรงธรรม นำพิสุทธิ์
เปรียบประดุจ แก้วมณี ผ่องสีสัน
ยังมิพ้น คนนินทา ว่าจำนรรจ์
อย่าโศกา จาบัลย์ เลยขวัญทรวง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ถ้อยปลอบขวัญ ฤดี ที่หยิบยื่น
ซับสะอื้น ดวงมาน ปานเสียงสรวง
ดุจน้ำทิพย์ รินสู่ สุดาดวง
เพียงหยดหนึ่ง ตรึงห้วง แห่งดวงจินต์
ช่างเปรยเปรียบ พุทธองค์ ผู้ทรงศักดิ์
ให้รู้จัก ราคี มีติฉิน
นับประสา เพียงเรา เฝ้าเดินดิน
คงยากสิ้น น้ำถ้อย คอยนินทา.....
"สุนันยา"
ซับสะอื้น ดวงมาน ปานเสียงสรวง
ดุจน้ำทิพย์ รินสู่ สุดาดวง
เพียงหยดหนึ่ง ตรึงห้วง แห่งดวงจินต์
ช่างเปรยเปรียบ พุทธองค์ ผู้ทรงศักดิ์
ให้รู้จัก ราคี มีติฉิน
นับประสา เพียงเรา เฝ้าเดินดิน
คงยากสิ้น น้ำถ้อย คอยนินทา.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
