แม้ว่ารัก หักสะบั้น สัมพันธ์เลื่อน
คำว่า”รอ” คงเลือน เฝื่อน..ไม่หวาน
หากหลงรอ ต้องท้อใจ ไปอีกนาน
ทรมาน หมองหม่น เพราะทนรอ
ไยคำรัก ต้องมี “ร” ให้ ”ศ” โศก
แล้วยัง “ย” โย้โยก โศกจริงหนอ
แค่ “จ” จบกันไป ยังไม่พอ
ปล่อยให้ “ง” งี่เง่า มาเผาใจ
แม้ว่าจบ จะเจ็บ จนต้องจาก
คงไม่ยาก เท่า “ร+อ” นั่นใช่ไหม
ไม่อยากจะ จดจำ กลัวช้ำใน
อยากจะไป..ก็ไป..จะไม่รอ
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
