บทกวีของคนโสด
ประดิษฐ์ร้อยถ้อยคำสำหรับอ่าน
เป็นกลอนกานท์มั่นเหมาะเฉพาะหมาย
ถึงความเศร้าเปล่าเปลี่ยวสุดเดียวดาย
เกิดเป็นชายชาตินี้ไม่มีแฟน
จะหาคนมารักยากจะหา
คงไม่มีวาสนาได้ควงแขน
เพราะตัวเราอัตคัดมันขาดแคลน
และไม่แม้นเหมือนใครในโลกา
ถึงมีสาวมาหลงก็คงหน่าย
รับไม่ได้เมื่อมาพบคงหลบหน้า
ทุกวันนี้โสดสนิทผิดจรรยา
เลยเลิกหาอยู่อย่างนี้ฟรีสไตล์
ก็มีบ้างยามเหงาปนเศร้าสร้อย
จึงเรียงร้อยถ้อยคำน้อมนำใส่
เป็นบทกลอนอ้อนออดพร่ำพรอดไป
คิดฝันใฝ่เป็นบางครั้งบางเวลา
แค่กวีคนเศร้าขี้เหงาจิต
มิอาจคิดไปมุ่งมาดปรารถนา
ว่าจะมีใครสนคนธรรมดา
บีบน้ำตาทำใจรับใช้กรรม ฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
