ลาดาว
เพียงหยดน้ำลิ้งลากจากเถาวัลย์
ดาวดวงหนึ่งแสงนั้นเลื่อมสั่นไหว
ชั่วผีเสื้อขยับปีกขวับไกว
หยดน้ำใสคว้างดิ่งหลุนกลิ้งลง
แสงจากดาวไล้ลอดทอดแสงนิ่ง
สงบจริง ฤ พรางเป็นลางบ่ง
พริบขณะ! เมฆบังหลังเคียววง
ดาวพุ่งตรงทิ้งร่วงดุจดวงน้ำ
เกิดลำแสงขาววาบทาบตัดฟ้า
งามต้องตาต้องใจในคืนค่ำ
อีกหมื่นเปล่งแสงกรายกรีดร่ายรำ
แอบเก็บงำน้ำตา..บอกลาดาว
อุทยานลานหญ้าอนุสรณ์
ล้มตัวนอน หญ้าชื้น, พื้นหญ้าหนาว
คงมิมีฝันใดไม่รวดร้าว
พริ้มตาพักเพื่อก้าว..อีกยาวไกล.
๒๒ มกราคม ๒๕๕๕
เพียงหยดน้ำลิ้งลากจากเถาวัลย์
ดาวดวงหนึ่งแสงนั้นเลื่อมสั่นไหว
ชั่วผีเสื้อขยับปีกขวับไกว
หยดน้ำใสคว้างดิ่งหลุนกลิ้งลง
แสงจากดาวไล้ลอดทอดแสงนิ่ง
สงบจริง ฤ พรางเป็นลางบ่ง
พริบขณะ! เมฆบังหลังเคียววง
ดาวพุ่งตรงทิ้งร่วงดุจดวงน้ำ
เกิดลำแสงขาววาบทาบตัดฟ้า
งามต้องตาต้องใจในคืนค่ำ
อีกหมื่นเปล่งแสงกรายกรีดร่ายรำ
แอบเก็บงำน้ำตา..บอกลาดาว
อุทยานลานหญ้าอนุสรณ์
ล้มตัวนอน หญ้าชื้น, พื้นหญ้าหนาว
คงมิมีฝันใดไม่รวดร้าว
พริ้มตาพักเพื่อก้าว..อีกยาวไกล.
๒๒ มกราคม ๒๕๕๕
น้ำตาวาบทาบแก้มแต้มอณู
ดั่งสิงสู่หญ้าชื้นพื้นน้ำใส
ไม่รู้ว่าซับแต้มแก้มหน้าใคร
หลับตาไว้ก่อนฝันอันวุ่นว้า
ตอนเหลือบแสงคราซ้อนย้อนถามถึง
ได้รำพึงอธิษฐานผ่านไหมว่า
ขอสิ่งใดจากดาวคราวจากลา
ให้ส่งผ่านดาริกามาสู่ดิน
ลำแสงขาววับวาบเป็นคราบนั้น
อาจเหมือนฝันที่มลายไปทั้งสิ้น
ก่อนเก็บงำอำลาถลาบิน
ดาวเคยบอกถวิลก่อนผินลา
อุทยานสวนสวยด้วยดอกไม้
จะพลิ้วไหวสคราญบนลานหญ้า
เจืออรุณเช้านี้ที่โปรยมา
คือคำบอกจากวัสสา..อย่าลาดาว !
รการตติ