.jpg)
พี่รอนวล ครวญคร่ำ ยืนกร่ำฝน
จำฝืนทน หม่นไหม้ ด้วยใจเหงา
โอ้อนาถ วาสนา ชะตาเรา
ไยซึมเซา เฝ้าแต่ ชะแง้รอ
ช่างใจดำ คำนี้ มิมีเปรียบ
หาใดเทียบ จินต์เจ้า เศร้าจริงหนอ
มากเท่าใด ใจจึง ถึงจะพอ
คงต้องขอ ง้อเมตตา จากฟ้าแทน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
จำฝืนทน หม่นไหม้ ด้วยใจเหงา
โอ้อนาถ วาสนา ชะตาเรา
ไยซึมเซา เฝ้าแต่ ชะแง้รอ
ช่างใจดำ คำนี้ มิมีเปรียบ
หาใดเทียบ จินต์เจ้า เศร้าจริงหนอ
มากเท่าใด ใจจึง ถึงจะพอ
คงต้องขอ ง้อเมตตา จากฟ้าแทน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
นวลเอ๋ยนวลคนดีของพี่ชาย
คืนเดือนหงายสวมสอดกอดกันแน่น
ลืมแล้วหรือวันก่อนตอนเป็นแฟน
ยังจำแม่นสัญญาต่อฟ้าดิน
พี่ยังรอที่เก่าบ้านเจ้าเกิด
รีบกลับเถิดรู้ไหมใจถวิล
เคยมองหน้าเช้าเย็นเป็นอาจินต์
กลัวสูญสิ้นเธอไปใจเหม่อลอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
