นกกระแตแต้แว๊ดแชทไม่เลิก
ตะวันเบิกขอบฟ้ากามาไล่
เจ้าหนอนหนุ่มครวญครางว่าทางไกล
ค่อยค่อยไต่ต้นยี่โถจนโซเซ
เห็นมดง่ามเกาะหลักแจวแถวเรียงหนึ่ง
ขนข้าวเหนียวแม่เพิ่งนึ่ง...ตุปัดตุเป๋
เดินตามคิวเป็นขบวนไม่รวนเร
ผีเสื้อเหล่ตาดู...อยากรู้จัง
นกกะปูดพูดมากจนปากเบี้ยว
พูดซะจนเจ้าเหมียวตะปบหลัง
ฉันหนวกหูพูดอยู่ได้ไร้คนฟัง
กาเหว่านั่งกระบึงกระบอนค้อนกระเต็น
ในสวนศรีมีแสงแห่งฟ้าใส
มีพลังปลอบดวงใจไร้ทุกข์เข็ญ
มีสายน้ำสายลมแผ่ร่มเย็น
สมดั่งเป็นสวนสรวง...แห่งห้วงใจ
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
