อยากเด็ดบัว กลัวใย นั้นไม่สิ้น
เปรียบโฉมฉิน ผินพักตร์ ให้รักเฉา
ยากตัดจิตต์ คิดพะวง ยังหลงเงา
ช่างน่าเขลา เศร้าใจ เช่นใยบัว
พิษสวาท ขาดพลัน สะบั้นยาก
เพียงลมปาก ฝากล้วน น่าชวนหัว
ปากกล่าวไป ใจนั้น ยังสั่นกลัว
เต้นระรัว มัวหลง ยากปลงจินต์.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เปรียบโฉมฉิน ผินพักตร์ ให้รักเฉา
ยากตัดจิตต์ คิดพะวง ยังหลงเงา
ช่างน่าเขลา เศร้าใจ เช่นใยบัว
พิษสวาท ขาดพลัน สะบั้นยาก
เพียงลมปาก ฝากล้วน น่าชวนหัว
ปากกล่าวไป ใจนั้น ยังสั่นกลัว
เต้นระรัว มัวหลง ยากปลงจินต์.../
บูรพาท่าพระจันทร์