ร อ ค อ ย ด้ ว ย ค ว า ม อ้ า ง ว้ า ง
ว่าเธอจะเลือกทาง..เส้นไหน
หากเลือกเดินทางเก่า..คงไม่มีเราต่อไป
และคงร้องให้เสียใจ...รับไม่ทัน
แ ต่ เ มื่ อ เ ธ อ เ อ่ ย อ อ ก ม า
เ้ค้า..คือคนที่ค้นหา...ไ ม่ ใ ช่ ฉั น
ที่เคยคิดเอาไว้...ว่าต้องฟูมฟายให้กัน
กลับไม่มีน้ำจากตาคู่นั้น..ห รื อ ฉั น ดี ใ จ ?
ข อ บ คุ ณ ที่ ไ ม่ เ ห นี่ ย ว รั้ ง กั น
อิสระที่ให้มานั้น...ขอรับเอาไว้
ส่วนเรื่องต่าง ๆ ที่เคยทำร้ายกัน..ขอลืมมันไป
...เสมือนว่าเธอคือใคร...ที่ หั ว ใ จไ ม่ รู้ จั ก กั น
เอ-มิ-กา
ว่าเธอจะเลือกทาง..เส้นไหน
หากเลือกเดินทางเก่า..คงไม่มีเราต่อไป
และคงร้องให้เสียใจ...รับไม่ทัน
แ ต่ เ มื่ อ เ ธ อ เ อ่ ย อ อ ก ม า
เ้ค้า..คือคนที่ค้นหา...ไ ม่ ใ ช่ ฉั น
ที่เคยคิดเอาไว้...ว่าต้องฟูมฟายให้กัน
กลับไม่มีน้ำจากตาคู่นั้น..ห รื อ ฉั น ดี ใ จ ?
ข อ บ คุ ณ ที่ ไ ม่ เ ห นี่ ย ว รั้ ง กั น
อิสระที่ให้มานั้น...ขอรับเอาไว้
ส่วนเรื่องต่าง ๆ ที่เคยทำร้ายกัน..ขอลืมมันไป
...เสมือนว่าเธอคือใคร...ที่ หั ว ใ จไ ม่ รู้ จั ก กั น
เอ-มิ-กา
รูปไม่งาม ทรามวัย ไร้แลเหลียว
ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวใจ ไร้สุขสันต์
มีเพียงหมอน นอนเรียง เคียงจำนรรจ์
ใต้เงาจันทร์ ฝันเพ้อ ละเมอมอง
ขอเพียงแข แลมา อุราปลื้ม
มิเคยลืม อกเรา คนเศร้าหมอง
เพียงแสงโสม โลมเรื่อ เจือสีทอง
ก็สมปอง จองไว้ ใครอย่าชิง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวใจ ไร้สุขสันต์
มีเพียงหมอน นอนเรียง เคียงจำนรรจ์
ใต้เงาจันทร์ ฝันเพ้อ ละเมอมอง
ขอเพียงแข แลมา อุราปลื้ม
มิเคยลืม อกเรา คนเศร้าหมอง
เพียงแสงโสม โลมเรื่อ เจือสีทอง
ก็สมปอง จองไว้ ใครอย่าชิง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
