ต่อคุณkarnkai สัมผัส สระ เ-อ
ยังใส่สวม นวมเนื้อ เสื้อตัวนั้น
ของกำนัล รำลึก นึกเสมอ
สร้างความฝัน มั่นใจ อยู่ใกล้เธอ
ยามเมื่อเจอ งานหนัก ทุลักทุเล
ยังเฝ้าจ้อง มองเห็น เป็นระยะ
ใช่ว่าจะ จืดจาง หนีห่างเห
เพราะงานเข้า เช้าทำ เย็นจำเจ
พอว่างเฮ เร่หา นั่งหน้าจอ
คนใจร้าย ป้ายเรื่อง สร้างเคือง.ขุ่น
ให้ว้าวุ่น กายใจ ทำไมหนอ
เคยหน้ารื่น ชื่นบาน พานเง้างอ
เลยรั้งรอ เหงาเลียบ เสียบทรวงใน
คงคืนวัน พันทอง น้องอย่างเก่า
อยากเห็นเจ้า ยิ้มแย้ม จิตแจ่มใส
เหมือนกับนก หกเหิน กลางเนินไพร
ซอกซอนไป ทุกกระดาน ของบ้านกลอน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
