“รักของฉัน”
คำว่ารัก จากจิต ที่คิดห่วง
คือหนึ่งดวง-ใจนี้ มีความหมาย
เป็นรอยฝัง กลางฤดี มิมีคลาย
มอบร่างกาย เคียงอื่น จำฝืนทน
ซ่อนลำเค็ญ ในห้วง ทรวงสลด
สุดรันทด ฤดี ที่สับสน
ไม่อาจอยู่ คู่เรียง เคียงกมล
กับอีกคน ที่รัก ปักชีวิน
ฉันเมือนไร้ วิญญาณ์ นำพาชื่น
ช้ำสะอื้น กลืนเศร้า เฝ้าถวิล
รู้เพียงว่า ค่านี้ มีเพียงดิน
น้ำตาริน สิ้นสุข ทุกข์ครอบครอง
รักของฉัน มอบไว้ ให้เพียงหนึ่ง
เก็บความซึ้ง ซ่อนใน ดวงใจหมอง
ยอมก้มหน้า รับกรรม ที่จำจอง
ทนสนอง อารมณ์ ด้วยตรมตรอม...
“สุนันยา”
ถึงกายห่าง ต่างเพียง จิตต์เคียงใกล้
เฝ้าโลมไล้ ไออวล กลิ่นนวลหอม
ชวนรำพึง ซึ้งออก ดอกพะยอม
เคยดมดอม น้อมเก็บ เหน็บเกศา
อย่าวิโยค โศกครวญ เลยนวลศรี
จำวจี พี่ให้ ไว้เถิดหนา
ยังคงภักดิ์ รักขวัญ กัลยา
ตราบชีวา อาสัญ ยังมั่นคง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เฝ้าโลมไล้ ไออวล กลิ่นนวลหอม
ชวนรำพึง ซึ้งออก ดอกพะยอม
เคยดมดอม น้อมเก็บ เหน็บเกศา
อย่าวิโยค โศกครวญ เลยนวลศรี
จำวจี พี่ให้ ไว้เถิดหนา
ยังคงภักดิ์ รักขวัญ กัลยา
ตราบชีวา อาสัญ ยังมั่นคง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
