นานแค่ไหน?
ที่เสียงของหัวใจ....ไม่เคยหยุดนิ่ง
แม้คราว-สายลมอ่อนล้า หลับไหลไม่ไหวติง
แต่บางสิ่งข้างใน ยังรำ่ร้อง...รอคอย
ม่านหมอกความเหงา...
โอบกอดแผ่วเบา ลึกร้าว...เศร้าหงอย
เงาปรารถนา พร่าเลือน..เลื่อนลอย
บทเพลงความหวัง ยังพลอย..เงียบงัน
***
ขอบคุณคุณปภัสร์ สำหรับคำขอบคุณที่มอบให้
และขอเป็นกำลังใจให้คนเหงาทุกคน ให้ก้าวข้ามความเหงาได้สักที
เพื่อที่จะได้เห็นโลกในมุมที่งดงามตลอดไป
ม่านหมอกความเหงา..
สัมผัสแผ่วเบา..ยังลึกร้าวปานนั้น
เส้นเสียงปรารถนา..แตกพร่ารำพัน
แสงเงาแห่งภาพฝัน..ก็เพียงรังสรรค์ด้วยเทาทึม
เอนร่างราบลง~มองฟ้า...
ทอดสายตาเย็นชา...เงียบขรึม
ใจหม่น..บนฟ้าอึมครึม
เจ็บเหงาเศร้าซึม.....กร่อนกลืน
ปภัสร์
๒๘ มกราคม ๒๕๕๕
ที่เสียงของหัวใจ....ไม่เคยหยุดนิ่ง
แม้คราว-สายลมอ่อนล้า หลับไหลไม่ไหวติง
แต่บางสิ่งข้างใน ยังรำ่ร้อง...รอคอย
ม่านหมอกความเหงา...
โอบกอดแผ่วเบา ลึกร้าว...เศร้าหงอย
เงาปรารถนา พร่าเลือน..เลื่อนลอย
บทเพลงความหวัง ยังพลอย..เงียบงัน
***
ขอบคุณคุณปภัสร์ สำหรับคำขอบคุณที่มอบให้
และขอเป็นกำลังใจให้คนเหงาทุกคน ให้ก้าวข้ามความเหงาได้สักที
เพื่อที่จะได้เห็นโลกในมุมที่งดงามตลอดไป
ม่านหมอกความเหงา..
สัมผัสแผ่วเบา..ยังลึกร้าวปานนั้น
เส้นเสียงปรารถนา..แตกพร่ารำพัน
แสงเงาแห่งภาพฝัน..ก็เพียงรังสรรค์ด้วยเทาทึม
เอนร่างราบลง~มองฟ้า...
ทอดสายตาเย็นชา...เงียบขรึม
ใจหม่น..บนฟ้าอึมครึม
เจ็บเหงาเศร้าซึม.....กร่อนกลืน
ปภัสร์
๒๘ มกราคม ๒๕๕๕