บันทึกถึงลาวดวงเดือน
โอ้ละหนอดวงเดือนเอย
เคยบอกรักแด่เจ้าแก้วโกสุม
คำดวงห่วงคำนึงถึงสุมทุม
ที่พิงพุ่มพฤกษ์ไพรสุคนธมาลย์
คำลาคราโน้นลาลับ
ยังสดับมิสิ้นกลิ่นหวาน
หอมไหนกระไรหนอพอเปรียบปาน
ก้มิทานเทียบเท่าเจ้าดวงเดือน
โอ้ละหนอนวลตาเอย
รำเพยเจ้าจะร้ายคล้ายเชือดเฉือน
อนิจจาวาสนาจักลางเลือน
เหมือนจักผลาญเผาไหม้ด้วยไฟฟอน
แค่คำรักจักหมายพิสวาท
มิรู้ชาติตัวเรามองเขาก่อน
จึงถึงกาลอวสานสิ้นอาวรณ์
จนสะท้อนเสียสะท้านซ่านหฤทัย
ดึกดื่นสะอื้นร้าวหนาวแท้
แพรผ้าห่มหุ้มสิ้นหนาวไหน
หอมกลิ่นเกสรกรุ่นดอกไม้
หอมละม้ายคล้ายหลอกหลอนเสียทรมาน
คงจะรอต่อปราณวารเมื่อเช้า
ความปวดร้าวหนาวนั้นจึงพ้นผ่าน
จนดวงเดือนดาริกามาอันตธาน
กุสุมาลย์ก็จักหายวายทรวงใน
โอ้ละหนอดวงเดือนเอย
เคยบอกรักแด่เจ้าแก้วโกสุม
คำดวงห่วงคำนึงถึงสุมทุม
ที่พิงพุ่มพฤกษ์ไพรสุคนธมาลย์
คำลาคราโน้นลาลับ
ยังสดับมิสิ้นกลิ่นหวาน
หอมไหนกระไรหนอพอเปรียบปาน
ก้มิทานเทียบเท่าเจ้าดวงเดือน
โอ้ละหนอนวลตาเอย
รำเพยเจ้าจะร้ายคล้ายเชือดเฉือน
อนิจจาวาสนาจักลางเลือน
เหมือนจักผลาญเผาไหม้ด้วยไฟฟอน
แค่คำรักจักหมายพิสวาท
มิรู้ชาติตัวเรามองเขาก่อน
จึงถึงกาลอวสานสิ้นอาวรณ์
จนสะท้อนเสียสะท้านซ่านหฤทัย
ดึกดื่นสะอื้นร้าวหนาวแท้
แพรผ้าห่มหุ้มสิ้นหนาวไหน
หอมกลิ่นเกสรกรุ่นดอกไม้
หอมละม้ายคล้ายหลอกหลอนเสียทรมาน
คงจะรอต่อปราณวารเมื่อเช้า
ความปวดร้าวหนาวนั้นจึงพ้นผ่าน
จนดวงเดือนดาริกามาอันตธาน
กุสุมาลย์ก็จักหายวายทรวงใน