ใ น ค่ ำ คื น ที่ ด า ร า พ ร่ า ง พ ร า ว
กับสายลมหนาวพัดดอกหญ้าปลิวไหว
นาฬิกาบอกเวลา...กว่าเที่ยงคืนล่วงไป
และแล้วก็เข้าวันใหม่อีกวัน
ตั้งใจเอาไว้ว่าวันนี้. . .ต้ อ ง เ ป็ น วั น ที่ ดี ที่ สุ ด
และจะไม่หยุด..ให้เป็นเพียงแค่ฝัน
สิ่งเลวร้าย...ที่สุดท้ายแม้ต้องเจ็บเพราะมัน
แต่จะทิ้งเอาไว้ตรงนั้น...ในคืนและวันที่ผ่านมา
. . ข อ บ คุ ณ . . . ที่ ช่ ว ย แ บ่ ง เ บ า ค ว า ม ทุ ก ข์
และคอยปลุก..ให้ลุกขึ้นสู้กับความอ่อนล้า
ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกัน...ในราตรีที่ผ่านมา
ให้ฉันได้เรียนรู้ว่า...ยังมีอีกคนห่วงหา...จากฟากฟ้าแสนไกล
กับสายลมหนาวพัดดอกหญ้าปลิวไหว
นาฬิกาบอกเวลา...กว่าเที่ยงคืนล่วงไป
และแล้วก็เข้าวันใหม่อีกวัน
ตั้งใจเอาไว้ว่าวันนี้. . .ต้ อ ง เ ป็ น วั น ที่ ดี ที่ สุ ด
และจะไม่หยุด..ให้เป็นเพียงแค่ฝัน
สิ่งเลวร้าย...ที่สุดท้ายแม้ต้องเจ็บเพราะมัน
แต่จะทิ้งเอาไว้ตรงนั้น...ในคืนและวันที่ผ่านมา
. . ข อ บ คุ ณ . . . ที่ ช่ ว ย แ บ่ ง เ บ า ค ว า ม ทุ ก ข์
และคอยปลุก..ให้ลุกขึ้นสู้กับความอ่อนล้า
ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกัน...ในราตรีที่ผ่านมา
ให้ฉันได้เรียนรู้ว่า...ยังมีอีกคนห่วงหา...จากฟากฟ้าแสนไกล
เอ-มิ-กา