อภัยให้สักครั้งได้ไหมคนดี
ขอแค่เสี้ยววินาที . .. ขอรื้อฟื้นความหลัง
ตัดสินใจลา ~ เพราะวันนั้นอ่อนล้าเกินกำลัง
ทนแบกความเหงาไม่ต่างจากเธอสักครั้ง . . ทุกขณะหายใจยัง “รักเธอ”
. . . .
ตอนนี้รู้แล้วว่าตัวเอง “ขี้ขลาด” แค่ไหน
นึกว่าหายมาแล้วจะลืมเธอได้ . .. แต่ทุกจังหวะการหายใจ~ กลับยิ่งเจ็บหนักเสมอ
รู้ว่าการกลับมาทวงถามความทรงจำ . . จะยิ่งเป็นการตอกย้ำและข่มเหงใจเธอ
แค่อยากมาพบให้น้ำตาหายล้นเอ่อ
อยู่กับความเหงาที่ต้องเจอ . . ไม่ชินสักที~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
