อุษาสางหมอกคลายขจายอุ่น
อาบละมุนโลมหล้าทาบทาสรวง
เอื่อยเอื่อยโชยลมหวนครวญคำทวง
ถึงยามล่วงห่วงหาสัญญาเตือน
ตะวันคล้อยลอยชายจนบ่ายค่ำ
หาลำนำคำใครที่ใดเหมือน
แม้นดื่มด่ำกำซาบเพียงภาพเลือน
มิเช่นเยือนชิดชื่นระรื่นเนา
ไม่รู้ใจ
อาบละมุนโลมหล้าทาบทาสรวง
เอื่อยเอื่อยโชยลมหวนครวญคำทวง
ถึงยามล่วงห่วงหาสัญญาเตือน
ตะวันคล้อยลอยชายจนบ่ายค่ำ
หาลำนำคำใครที่ใดเหมือน
แม้นดื่มด่ำกำซาบเพียงภาพเลือน
มิเช่นเยือนชิดชื่นระรื่นเนา
ไม่รู้ใจ