ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..
‘..ฤๅ..โลมเล้า?..’
๐ คีตะศัพท์จับใจเมื่อไขข้อง
พยางค์ผ่องเพียงเพ็ญเป็นไฉน
ฤาโลมเล้าตัณหามรรคาใจ
ที่ตั้งไว้เพียงตัว..จนมัวเมา
๐ ประโคมแข่งแสงสูรย์สุรีย์หรือ
นั่นคล้ายถือถาดทองมารองเขลา
กลับสะท้อนก้อนตมในงมเงา
อำพรางเถ้าธุลีแห่งชีวา
๐ เบียดบังบดงดงามอร่ามร่วง
จะกล่อมทรวงก็สร้อยหงอยผวา
กระนั้นฤๅยังพร่ำกระทำมา
อวิชชาเกินปรับหรือกลับตัว
๐ ทุรนร้อนหลงเหลิงในเพลิงอับ
ละเลงดับดวงแดแผลท่วมหัว
อนิจจังวังวนคนขลาดกลัว
แยกจักรบัวย่อมเบือนมิเหมือนคน
๐ จึงสลักคำคายละลายพจน์
บริบทเบือนบังอีกครั้งหน
ก่อวิสัยนัยเน้นเช่นสากล
ออกเที่ยวยลเสาะเยี่ยงเสียงพจี
๐ หมายเพียงศัพท์จับใจสิ้นไขข้อง
มโนผ่องเพียงเพ็ญเป็นวิถี
ถึงครานั้นคงสุขทุกราตรี
กล่อมฤดีโลมเล้า..เลิกเมามัวฯ
//////////////////////////