เห็นเพื่อนพ้อง ชอกช้ำ ระกำหนัก
ด้วยพิษรัก แผดเผา จนเศร้าหมอง
ร้อยลำนำ แทนยา มาทดลอง
ช่วยประคอง พิษร้อน ให้ผ่อนคลาย
ให้เวลา ยาใจ จนหายเศร้า
อย่าให้เหงา เต็มล้น จนเกือบสาย
เก็บความหลัง ฝังดิน ให้สิ้นลาย
แล้วมุ่งหมาย เชิดหน้า ท้าความจริง
ชี วิ ต ค น เ กิ ด ม า มี ค่ า นั ก
อย่าให้รัก รุมเร้า เข้ามาสิง
ทางข้างหน้า ยาวไกล ให้ประวิง
อย่าหยุดนิ่ง เพราะเธอยังมีค่า ให้มาชม
กระต่าย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
