ผ่านทุ่งสงหลงทางอยู่หว่างเขา
จนต้องเข้าห้วยยอดป่าปลอดเสียง
เลาะลำธารผ่านถ้ำซ้ำมองเมียง
ไร้น้องเคียงเสียงพนาพาเหงาใจ
ชมน้ำตกตกหล่นบนโขดหิน
กระแซะดินดินชุ่มนุ่มเพียงไหน
เหมือนเนื้อน้องน้องพี่ที่อยู่ไกล
เหงาพงไพรไพรเหงากลางเขาเนิน
ตะวันแสดแผดแสงช่างแรงกล้า
กระทบหน้าตากิ่วอย่างผิวเผิน
คิดถึงน้องหมองเศร้าเหงาเหลือเกิน
ยังคงเดินเมินป่านึกหน้านาง
จนต้องเข้าห้วยยอดป่าปลอดเสียง
เลาะลำธารผ่านถ้ำซ้ำมองเมียง
ไร้น้องเคียงเสียงพนาพาเหงาใจ
ชมน้ำตกตกหล่นบนโขดหิน
กระแซะดินดินชุ่มนุ่มเพียงไหน
เหมือนเนื้อน้องน้องพี่ที่อยู่ไกล
เหงาพงไพรไพรเหงากลางเขาเนิน
ตะวันแสดแผดแสงช่างแรงกล้า
กระทบหน้าตากิ่วอย่างผิวเผิน
คิดถึงน้องหมองเศร้าเหงาเหลือเกิน
ยังคงเดินเมินป่านึกหน้านาง
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
