...บนถนนเส้นหลักหนักจนเหนื่อย
ขามันเฉื่อยมืออ่อนแรงแจงไม่ไหว
มือมันล้าท้าแดดฝนทนทำไป
หยดน้ำใสไหลออกตาทาแก้มนาง
...เส้นมันคดลดเลี้ยวเกี่ยวด้วยหนาม
ถูกเขาหยามตราหน้าว่าถากถาง
เมื่อครั้งล้มจมแผลแผ่เป็นทาง
ใครเห็นบ้างทางเส้นเหงา...เผาในที
...เมื่อนับหนึ่งครั้งที่ร้อยคอยหน่อยนะ
แม้อาจจะช้าบ้างทางศักดิ์ศรี
แต่พลังที่รอ..กรอฤดี
ร่ายกวียามหม่นปนทางใจ
...อาจมีบ้าง...บางครั้งเพ้อ...ถึงเธอนั้น
จบเพียงฝันแค่นี้ดีกว่าไหม
เส้นทางเราเผาราง...ขอจางใย
หมดอาลัยตัดเยื่อ...อย่าเผื่อมา
...ถึงเหนื่อยล้า...หวังคว้าทางที่วางหม่น
หวังจะค้นให้เจอใช่เพ้อหา
รอยข่วนช้ำดำด่างต่างนานา
เซ่นศรัทธา...ด้วยหัวใจ...ไปคืนรัง
...ณ เส้นทางเส้นเก่าที่เฝ้าฝัน
ณ ปัจจุบันมีอ่อนล้า..ท้าด้วยหวัง
ณ ที่นี่เปลี่ยวทั้งกายปลายเอวัง
ณ ฝั่งฝันฝังร่างกลบ...หลบตานอน...
ตะวันฉาย
ขามันเฉื่อยมืออ่อนแรงแจงไม่ไหว
มือมันล้าท้าแดดฝนทนทำไป
หยดน้ำใสไหลออกตาทาแก้มนาง
...เส้นมันคดลดเลี้ยวเกี่ยวด้วยหนาม
ถูกเขาหยามตราหน้าว่าถากถาง
เมื่อครั้งล้มจมแผลแผ่เป็นทาง
ใครเห็นบ้างทางเส้นเหงา...เผาในที
...เมื่อนับหนึ่งครั้งที่ร้อยคอยหน่อยนะ
แม้อาจจะช้าบ้างทางศักดิ์ศรี
แต่พลังที่รอ..กรอฤดี
ร่ายกวียามหม่นปนทางใจ
...อาจมีบ้าง...บางครั้งเพ้อ...ถึงเธอนั้น
จบเพียงฝันแค่นี้ดีกว่าไหม
เส้นทางเราเผาราง...ขอจางใย
หมดอาลัยตัดเยื่อ...อย่าเผื่อมา
...ถึงเหนื่อยล้า...หวังคว้าทางที่วางหม่น
หวังจะค้นให้เจอใช่เพ้อหา
รอยข่วนช้ำดำด่างต่างนานา
เซ่นศรัทธา...ด้วยหัวใจ...ไปคืนรัง
...ณ เส้นทางเส้นเก่าที่เฝ้าฝัน
ณ ปัจจุบันมีอ่อนล้า..ท้าด้วยหวัง
ณ ที่นี่เปลี่ยวทั้งกายปลายเอวัง
ณ ฝั่งฝันฝังร่างกลบ...หลบตานอน...
ตะวันฉาย