นั่งรอคอย คู่รัก ไม่ยักตื่น
หลับข้ามคืน คงเพลีย เสียหลายต่อ
สุขสมหวัง ดังหมาย ได้เคล้าคลอ
ในห้องหอ ถ้ำทอง ผ่องอำไพ
นี่ตะวัน เริ่มคล้อย ลอยเลยเที่ยง
แว่วยินเสียง ครอกฟรี้ มีหลับไหล
แผ่วผสม รวยริน เคล้ากลิ่นไอ
คู่ข้าวใหม่ ปลามัน วันวิวาห์
แวมไพร์สาว ขาวใส แพ้ไอแดด
ที่เผาแผด ร้อนแรง ด้วยแสงกล้า
อีกหนุ่มหนึ่ง ซึ่งสลับ กลับกายา
จากหมาป่า เป็นมนุษย์ สุดระทวย
แผ่วหายใจ รวยริน กลิ่นไอรัก
แนบหนุนตัก กอดก่าย ใต้ผ้าผวย
บรรยากาศ นั้นก็เหลือ เกื้ออำนวย
เหมือนจะช่วย ผสานขับ ให้หลับเพลิน