รักที่จากพรากไกลไม่อาจย้อน
ถึงวิงวอนแทบตายสิ้นไร้ค่า
ใจที่แตกเป็นเสี้ยวเกินเยียวยา
หมดปัญญารั้งใจ...ให้กลับคืน
กระซิบสั่งยังคอยแม้หงอยเหงา
หญิงคนเศร้าหมองหม่นปนสะอื้น
ด้วยหัวใจไร้รัก...เป็นหลักยืน
ทุกวันตื่นแบกหาม....ความระทม
---สะเลเต---
ถึงวิงวอนแทบตายสิ้นไร้ค่า
ใจที่แตกเป็นเสี้ยวเกินเยียวยา
หมดปัญญารั้งใจ...ให้กลับคืน
กระซิบสั่งยังคอยแม้หงอยเหงา
หญิงคนเศร้าหมองหม่นปนสะอื้น
ด้วยหัวใจไร้รัก...เป็นหลักยืน
ทุกวันตื่นแบกหาม....ความระทม
---สะเลเต---