.jpg)
อุทยานเขาหลวงช่วงรอยต่อ
ตั้งตารอท่าศาลาเคยอาศัย
ครั้งที่เราฟันฝ่าวาตภัย
ไม่หวั่นไหวเพราะมีพี่อยู่เคียง
ผ่านน้ำตกกรุงนางทางรกชัฏ
เราเลาะลัดทางชันเข้าขั้นเสี่ยง
สองเรามีความสุขเก็บลูกเนียง
แต่เหลือพียงความทรงจำช้ำกมล
ผ่านถึงนพพิตำคร่ำครวญหา
ไร้พี่ยาเคียงใกล้ใจหมองหม่น
เจ็บปวดใจไร้สุขทุกข์เกินทน
หยาดน้ำฝนปนน้ำตาอย่างพร่าพราย
แวะพักพรมคีรีอยากหนีหน้า
คนไร้ค่าไม่มีซึ่งที่หมาย
มองน้ำตกอ้ายเขียวอย่างเดียวดาย
คอยพี่ชายแต่คอยเปล่า เขาไม่มา
--natcha--
ตั้งตารอท่าศาลาเคยอาศัย
ครั้งที่เราฟันฝ่าวาตภัย
ไม่หวั่นไหวเพราะมีพี่อยู่เคียง
ผ่านน้ำตกกรุงนางทางรกชัฏ
เราเลาะลัดทางชันเข้าขั้นเสี่ยง
สองเรามีความสุขเก็บลูกเนียง
แต่เหลือพียงความทรงจำช้ำกมล
ผ่านถึงนพพิตำคร่ำครวญหา
ไร้พี่ยาเคียงใกล้ใจหมองหม่น
เจ็บปวดใจไร้สุขทุกข์เกินทน
หยาดน้ำฝนปนน้ำตาอย่างพร่าพราย
แวะพักพรมคีรีอยากหนีหน้า
คนไร้ค่าไม่มีซึ่งที่หมาย
มองน้ำตกอ้ายเขียวอย่างเดียวดาย
คอยพี่ชายแต่คอยเปล่า เขาไม่มา
--natcha--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
