ลาดาว
เพียงหยดน้ำลิ้งลากจากเถาวัลย์
ดาวดวงหนึ่งแสงนั้นเลื่อมสั่นไหว
ชั่วผีเสื้อขยับปีกขวับไกว
หยดน้ำใสคว้างดิ่งหลุนกลิ้งลง
แสงจากดาวไล้ลอดทอดแสงนิ่ง
สงบจริง ฤ พรางเป็นลางบ่ง
พริบขณะ! เมฆบังหลังเคียววง
ดาวพุ่งตรงทิ้งร่วงดุจดวงน้ำ
เกิดลำแสงขาววาบทาบตัดฟ้า
งามต้องตาต้องใจในคืนค่ำ
อีกหมื่นเปล่งแสงกรายกรีดร่ายรำ
แอบเก็บงำน้ำตา..บอกลาดาว
อุทยานลานหญ้าอนุสรณ์
ล้มตัวนอน หญ้าชื้น, พื้นหญ้าหนาว
คงมิมีฝันใดไม่รวดร้าว
พริ้มตาพักเพื่อก้าว..อีกยาวไกล.
๒๒ มกราคม ๒๕๕๕
เพียงหยดน้ำลิ้งลากจากเถาวัลย์
ดาวดวงหนึ่งแสงนั้นเลื่อมสั่นไหว
ชั่วผีเสื้อขยับปีกขวับไกว
หยดน้ำใสคว้างดิ่งหลุนกลิ้งลง
แสงจากดาวไล้ลอดทอดแสงนิ่ง
สงบจริง ฤ พรางเป็นลางบ่ง
พริบขณะ! เมฆบังหลังเคียววง
ดาวพุ่งตรงทิ้งร่วงดุจดวงน้ำ
เกิดลำแสงขาววาบทาบตัดฟ้า
งามต้องตาต้องใจในคืนค่ำ
อีกหมื่นเปล่งแสงกรายกรีดร่ายรำ
แอบเก็บงำน้ำตา..บอกลาดาว
อุทยานลานหญ้าอนุสรณ์
ล้มตัวนอน หญ้าชื้น, พื้นหญ้าหนาว
คงมิมีฝันใดไม่รวดร้าว
พริ้มตาพักเพื่อก้าว..อีกยาวไกล.
๒๒ มกราคม ๒๕๕๕