จดหมายฉบับนี้เขียนที่ถ้ำ
เธอยังจำได้ไหมในวันก่อน
ที่สองเราเฝ้าพลอดพร่ำเป็นคำกลอน
ฉันเห่าหอนเธอตะกุยลุยรักกัน
เธอยังลิ้มชิมโลหิตติดฝีปาก
ส่วนฉันฝากรอยข่วนชวนป่วนปั่น
รักเราล้นจนสว่างถึงต่างพันธุ์
แสงตะวันขึ้นส่องเธอต้องไป
จากวันนั้นถึงวันนี้เพ็ญที่สอง
ฉันนั่งมองดวงจันทร์แสนหวั่นไหว
ส่งเสียงหอนโหยหวนรัญจวนใจ
สาวแวมไพร์ถ้าได้ยินโปรดบินมา
จะพาเธอไปเชือดดูดเลือดสาว
ลิ้มรสคาวคละคลุ้งมุ่งหรรษา
แล้วเราเริงรักกันใต้จันทรา
มนุษย์หมาป่ารอนี่อยู่ที่เดิม
เธอยังจำได้ไหมในวันก่อน
ที่สองเราเฝ้าพลอดพร่ำเป็นคำกลอน
ฉันเห่าหอนเธอตะกุยลุยรักกัน
เธอยังลิ้มชิมโลหิตติดฝีปาก
ส่วนฉันฝากรอยข่วนชวนป่วนปั่น
รักเราล้นจนสว่างถึงต่างพันธุ์
แสงตะวันขึ้นส่องเธอต้องไป
จากวันนั้นถึงวันนี้เพ็ญที่สอง
ฉันนั่งมองดวงจันทร์แสนหวั่นไหว
ส่งเสียงหอนโหยหวนรัญจวนใจ
สาวแวมไพร์ถ้าได้ยินโปรดบินมา
จะพาเธอไปเชือดดูดเลือดสาว
ลิ้มรสคาวคละคลุ้งมุ่งหรรษา
แล้วเราเริงรักกันใต้จันทรา
มนุษย์หมาป่ารอนี่อยู่ที่เดิม