ขอบคุณภาพจาก Vi.sualize ครับ
ข้ามสะพานราตรีที่ขอบฟ้า
สุดสายตาแห่งดวงสรวงสวรรค์
คล้ายรูปสร้างเกลียวมุ่งรุ้งลาวัลย์
ดุจเดียวกับแสงจันทร์อันพิไล
รุ้งที่ห่างตาหน่อยคล้อยไปนิด
แต่มิคิดหันเหจนเฉไฉ
คงมุ่งเยือนเยี่ยมฟ้านภาลัย
โดยสารในใจซึ้งคนึงครวญ
สุดแต่ยามจำเป็นเห็นแสงฉาย
เฉกเมฆคลายซับหม่นระคนหวน
ยังแสงลอดทายทักเคยชักชวน
แต่เสน่ห์ดาวนวลมิเลือนลา
ธิดาฟ้าผู้มีบุญมาหนุนเกื้อ
รุ้งจึงเอื้อล้อมสมัครคอยรักษา
เป็นคู่ขวัญแสนงามข้ามขอบฟ้า
ชมกี่ครารุ้งรับมิกลับกลาย
แม้ข้างแรมแย้มฝันจันทร์ประดับ
ใครเอื้อมจับเก็บต้องเพื่อปองหมาย
ฟ้าดาวเลือนจวนลับจะกลับกลาย
ก็มิหน่ายใจจรมิรอนราน
วอนนภาคืนนี้ให้มีดาว
อย่าเพียงหนาวมาโชยโปรยลมผ่าน
คิดถึงดาวดวงหนึ่งซึ่งเกินนาน
คือดาวกานท์กลางกมลคนแสนดี
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
