เรารักกัน ด้วยมั่นหมาย แนบกายคู่
หวังจะอยู่ ร่วมเรียงหมอน นอนหลับฝัน
แนบนิทรา ครั้นตื่นมา เห็นหน้ากัน
ชื่นชีวัน มีฉันเธอ เสมอไป
รักเราสอง ปองใจมั่น สัมพันธ์รัก
ผูกสมัคร สองดวงจิต คอยชิดใกล้
แม้เวลา จะผันผ่าน นานเพียงใด
แต่หัวใจ ยังคงมั่น นิรันดร
แต่บัดนี้ วี่แววหวัง พังสลาย
เธอกลับกลาย เปลี่ยนใจรัก เคยปักศร
สิ้นผูกพัน วันโหยหา เลิกอาวรณ์
รักสั่นคลอน ไม่ไว้วาง เหมือนอย่างเดิม
เธอเอ่ยคำ เพื่อบอกลา ไปหาใหม่
ทิ้งฉันไว้ อยู่ลำพัง หลังรักเริ่ม
รักสลาย กลายเป็นท้อ สุดต่อเติม
น้ำตาเยิ้ม รินไหลหยด รดลูกตา
จึงเอ่ยคำ พร่ำวาจา มาบอกกล่าว
ว่าปวดร้าว หวั่นในรัก เป็นหนักหนา
เธอไม่จำ คำที่ให้ ในสัจจา
ผิดสัญญา แถมลวงหลอก เธอนอกใจ
จงไปดี มีความสุข ขลุกกับฝัน
เธอกับฉัน คงจบลง ไม่สงสัย
ฝากบอกเธอ แม้ตัดรอน ทอดถอนใจ
อย่าหลอกใคร อีกเธอจ๋า อย่าสร้างเวร
รักพี่จริง จากใจ มิใช่หยอก
ใช่ลวงหลอก ดอกหนา ฟ้าคงเหน
ที่จำจาก เจ้าไกล ใช่เบี่ยงเบน
เรื่องจำเปน นะเจ้า โปรดเข้าใจ
พี่รักน้อง ปองหมาย แนบกายชิด
ชื่นสนิท เนาฝัน ที่หวั่นไหว
โปรดจงรู้ อยู่ว่ารัก สักเท่าไร
เอ่ยออกไป สุดขอบฟ้า ไม่มาเทียม
รักของพี่ มีเจ้า เหย้าเยือนจิต
เป็นมิ่งมิตร ยาใจ มิใคร่เหนียม
แต่ว่ารัก ครั้งนี้ พี่ต้องเจียม
เหมือนขวัญเรียม แรมร้าง รักต่างคอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
