ชวด.....
อยู่ด้วยกัน อดด้วยกัน เราท่านเอ๋ย
หัดให้เคย พ่อทรามเชย อย่าโฉดเขลา
โปรดทำใจ อย่าเศร้าไป เลิกซึมเซา
วันว่างเปล่า ทิ้งความเหงา เศร้าทำไม
เลือดสุพรรณ ไปด้วยกัน สู้ฟันฝ่า
ประกาศกล้า ร้องทายท้า ห้ามหวั่นไหว
สู้แก่งแย่ง โหมเรี่ยวแรง เข้าชิงชัย
ทุ่มเทใจ ผลสุดท้าย ตายด้วยกัน
โลภบังตา สมน้ำหน้า คนคิดผิด
ฝืนลิขิต ประกาศิต สรวงสวรรค์
ริษยา โลกจะพา ให้จาบัลย์
เช่นไฟควัน เข้าตานั้น ย่อมแสบตา
ไม่เคยพอ สิ่งลวงล่อ จึงถูกหลอก
ใต้คมหอก สุดช้ำชอก นอนผวา
ทิ่มใจดำ แผลชอกช้ำ ต้องใส่ยา
สุดไขว่คว้า ต้องอ่อนล้า สิ้นแรงกาย
ยิ่งทะยาน ความต้องการ มักจะชวด
นั่งเจ็บปวด นอนร้าวรวด ไม่ยอมหาย
ฝืนหุนหัน ดื้อดึงนั้น คงวอดวาย
เจ็บเจียนตาย ฝันสลาย มลายลง
แย่งชิงกัน สิ่งดีนั้น มิมีเหลือ
เกลือจิ้มเกลือ ไม่แผ่เผื่อ โลภปนหลง
สำคัญผิด ความนึกคิด ไม่เคยปลง
พูดตามตรง ผิดประสงค์ ที่รอคอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
