ใครไม่รัก ช่างประไร อย่าไปสน
เราก็คน ทนอยู่ สู้ต่อได้
ค่าของคน มีเท่ากัน หวั่นทำไม
นั่งรถเบนซ์ คันใหญ่ อย่าได้แคร์
ถึงเราจน เดินดิน กินข้าวแกง
หวาดระแวง เกินไป ใจจะแย่
ถึงยากดี มีจน คนไม่แล
ช้ำดวงแด สุดท้าย ตายแน่นอน
เขาชอบหรู ดูดี มีบ้านใหญ่
เราอยู่กระ ท่อมไพร ไม้ผุกร่อน
ใช่เดือดเนื้อ ร้อนใจ ให้อนาทร
หนุ่มโลโซ ขี้อ้อน นอนเดียวดาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
