~..เช้า-ค่ำ..~

นับดาวเดือนเกลื่อนฟ้าเพลาค่ำ
กล่อมลำนำพร่ำไปให้ไหวหวั่น
จะเกี่ยวก้อยคล้อยห้วงฟ้าดวงจันทร์
ใจสั่นสั่นปันเจ็บหนาวเหน็บยับ

ดาราย้อยก้อยเกี่ยวจันทร์เสี้ยวเด่น
จิ่งหรีนเล่นเค้นเสียงสำเนียงสดับ
แว่วแว่วเสียงเพียงค่ำจำเอ่ยนับ
ดาวประดับปรับลูบจูบที่ใจ

ลมหวิวไหวไหวใบไม้เกลื่อนเต็มพื้น
ฉันแหงนยื่นดื่นตาคราฝันใฝ่
แหงนดูจันทร์พลันส่องต้องฟ้าใกล
ถ้ามันไกลไกลนะฉันจะขว้า

หมู่ผีเสือสู้กรายท้ายรับแสง
ที่ส่องแจ้งแต่งแต้มแอร่มฟ้า
บินไปถึงซึ่งที่อยู่หมู่ดารา
หยาดนภาคราสางกระจ่างงาม

ดอกกุหลาบนาบแนบแทบกระถาง
วางอยู่กลางทางเรือนเบือนคมหนาม
ครามองเมียงเพียงต้นพ้นแสงยาม-
งามเจียนท่ามท่าสว่างกระจ่างไป

น้ำค้างหยดรดดอกกลีบพรอกพร่ำ
จากคืนค่ำจำส่างทางไม่ไหว
แดดละมุนอุ่นไออาบพงไพร
หยดน้ำใสใสรินเป็นกลิ่นพรม

ดาวหายไปในฟ้าเจียนคราลับ
จึงอดนับจับดาวพราวแสงส้ม
ดวงจันทร์ทราจ้าห้วงดวงกลม-กลม
อาทิตย์อมอาบวาดแสงสาดมา

ฉันยังยื่นตื่นตัวตามัวหลับ
กระดาษยับยับวอนกลอนเลือนพร่า
ขีดเขียนคำพร่ำฝันพรรณนา
เคยแนบมาว่าฝันนิรันดร์ปลาย

กุหลาบบานพานใจแสนไหวหวั่น
อันดวงจันทร์พลันหายแดดกรายผ้าย
จากวันค่ำ-เช้าคู่ดูเดียวดาย
แต่ไม่หน่ายท้ายสางเลือนรางฝัน!

ขอขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ