แรกรัก น้ำตมผัก ยังแสนหวาน
คำโบราณ กล่าวขาน เอาไว้มั่น
พอนานเข้า ของเก่า เฉาลงพลัน
เคยสุขสันต์ บูดบึ้ง มรึงกรูนา
คำโบราณ กล่าวไว้ ไม่ผิดดอก
เธอนั้นบอก รักฉัน นั้นนักหนา
สามปีผ่าน เคยชื่น กลับโรยรา
อนิจจา น้ำตาล พานขมไป
พันทอง
อันความจริงยิ่งปรากฎรันทดเศร้า
สามปีเราเหินห่างทางเฉไฉ
เริ่มเดินออกนอกทางยิ่งห่างไกล
แต่ว่าใจฉันนั้นมั่นรักเธอ
เพียงเราสองรักกันมันไม่ไหว
ความเกรงใจเริ่มหายกลายเป็นเพ้อ
พูดพร่ำเพรื่อ เรี่ยราดขาดจากเกลอ
กลายเป็นเออ มรึงกู ดูไม่ดี
สิงขร
สามปีเราเหินห่างทางเฉไฉ
เริ่มเดินออกนอกทางยิ่งห่างไกล
แต่ว่าใจฉันนั้นมั่นรักเธอ
เพียงเราสองรักกันมันไม่ไหว
ความเกรงใจเริ่มหายกลายเป็นเพ้อ
พูดพร่ำเพรื่อ เรี่ยราดขาดจากเกลอ
กลายเป็นเออ มรึงกู ดูไม่ดี
สิงขร
ยายแก้ว ยายคำ
ยายแก้ว ยายคำเป็นเพื่อนกัน แต่ทั้งคู่เป็นโรคคอหอยพอกลูกเบ้อเริ่มติดที่คอ วันหนึ่งยายแก้วไปอธิฐานจิตที่ป่าช้า ขอให้หายคอพอก ปรากฎว่าตอนกลางคืนผีมาเอาคอพอกยายแก้วไป
ทำกะทะต้มยา เช้าขึ้นมายายคำเห็นยายแก้วคอพอกหาย จึงถามยายแก้วว่าคอพอกหายไปได้อย่างไร ยายแก้วก็เล่าให้ฟัง พอตกกลางคืนยายคำทำตามมั่ง ปรากฎว่าผีต้มยาเสร็จพอดี
จึงเอาคอพอกยายแก้วมาคืน ไว้ที่ยายคำ ยายคำแกเลยมีคอพอกสองลูก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ,,ช้างขี้ อย่าขี้ตามช้าง หรือเขาทำอะไรไปเลียนแบบเขา คว๊ากๆๆ,,
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
