ฉันท์ไม่เขียน เรียนไม่เคย เลยไม่รู้
มิคิดสู้ ผู้ชำนาญ ชาญปราศรัย
ต้องเสงี่ยม เจียมตัว สุดหัวใจ
มิให้ใคร ไหนย่ำ ซ้ำนินทา
แต่ที่แน่ แก่ใจ ในตัวฉัน
ยากเสกสรร ปั้นแต่ง ทุกแห่งหา
ความละไม ใสซึ้ง น่าพึงตา
ให้ระอา น่าเศร้า เจ้าเงาะดง
คงถูกต้อง ร้องลั่น ฉันอัปลักษณ์
ต้องรู้จัก เจียมใจ มิใฝ่หงส์
สมควรรู้ อยู่เหย้า เฝ้าป่าดง
อย่าพะวง หลงจันทร์ กระสันเงา
มีทางเดียว เที่ยวฝัน แล้วกันหนอ
แม้จะท้อ รอไป ด้วยใจเหงา
คงได้คิด พินิจหวัง ตั้งจิตต์เอา
ขอได้เจ้า รจนา มาแนบอิง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
มิคิดสู้ ผู้ชำนาญ ชาญปราศรัย
ต้องเสงี่ยม เจียมตัว สุดหัวใจ
มิให้ใคร ไหนย่ำ ซ้ำนินทา
แต่ที่แน่ แก่ใจ ในตัวฉัน
ยากเสกสรร ปั้นแต่ง ทุกแห่งหา
ความละไม ใสซึ้ง น่าพึงตา
ให้ระอา น่าเศร้า เจ้าเงาะดง
คงถูกต้อง ร้องลั่น ฉันอัปลักษณ์
ต้องรู้จัก เจียมใจ มิใฝ่หงส์
สมควรรู้ อยู่เหย้า เฝ้าป่าดง
อย่าพะวง หลงจันทร์ กระสันเงา
มีทางเดียว เที่ยวฝัน แล้วกันหนอ
แม้จะท้อ รอไป ด้วยใจเหงา
คงได้คิด พินิจหวัง ตั้งจิตต์เอา
ขอได้เจ้า รจนา มาแนบอิง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
