แม้มีดาว ดารดาษ พาดโค้งขอบ
รอจันทร์ตอบ คนเหงา เฝ้าแลเหลียว
เดือนข้างแรม แอร่มแสง แฝงรูปเคียว
หวั่นวงเสี้ยว ลับหาย จากปลายฟ้า
หยดน้ำตา ชื้นแก้ม แซมสายหมอก
ม่านฟ้าบอก เมฆน้อย โปรดคอยท่า
ท่ามแสงเทา หม่นหมาง อย่าร้างลา
จันทร์เจ้าขา จักคืน มาชื่นดวง
และราตรี หลับไหล จะไหวตื่น
ลบรอยขื่น ตรอมตรม ที่ถมท่วง
สร้อยแสงดาว จับลำนำ ระบำบวง
กล่อมแนวสรวง อ้อนมา กระซิบจันทร์
แซมค่ะ
ส่งดวงใจ ฝากจันทร์ วานกระซิบ
แม้ไกลริบ ระยิบพราย ปลายสรวงสรรค์
ร้อยคำรัก จากทรวง ช่วงจาบัลย์
อ้อนบอกฟ้า ด้วยโศกศัลย์ วันรักลา
คืนนี้จันทร์ เด่นสวย ช่วยทวงถาม
ถึงถ้อยความ คำเอ่ย เคยห่วงหา
ยังรักกัน อยู่ไหม เมื่อไกลตา
จันทร์เจ้าขา ใครหนึ่ง รำพึงคอย
อยากจะรู้ ความนัย ใครคนนั้น
ฝากฟากฟ้า คราหวั่น ในวันหงอย
โอ้รักเอย เผยช้ำ น้ำตาปอย
ถามเขาหน่อย จันทร์จ๋า ยังคาใจ...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
