ใจหวนครวญพิศให้คิดถึง
เรื่องติดตราตรึงถึงวันเก่า
เวลาพาเคลื่อนบิดเบือนเอา
ความโศกความเศร้านั้นเข้ามา
วันวานผ่านพ้นจนลับล่วง
คอยปลดบทบ่วงความห่วงหา
ต้องก้าวต่อไปในเวลา
วันนี้ วันหน้า ไม่แน่นอน.
เรื่องติดตราตรึงถึงวันเก่า
เวลาพาเคลื่อนบิดเบือนเอา
ความโศกความเศร้านั้นเข้ามา
วันวานผ่านพ้นจนลับล่วง
คอยปลดบทบ่วงความห่วงหา
ต้องก้าวต่อไปในเวลา
วันนี้ วันหน้า ไม่แน่นอน.