เวะมาเจอ พอดี ที่ตามหา
หนุ่มบ้านไกล ใจกล้า บ้าบิ่นนี่
สาวบ้านกลอน อย่างฉัน พันแสนดี
ตื่นตีสี่ ทุกวัน ขยันงาน
เธอหายหน้า หายตา ไปไหนนั่น
นึกว่าลืม สัมพันธ์ คืนผันผ่าน
เฝ้าคอยรอ ตามง้อ ท้อมานาน
จึงซมซาน หนีไกล ไปลับตา
อุตส่าตาม เพราะชอบ มอบดวงจิต
ด้วยลิขิต เสกแต่ง แสร้งดังว่า
เร็วเข้าเถิด นะพี่ อย่าลีลา
เรื่องวิวาห์ นั้นไซร้ ใจเย็นเย็น
พันทอง
ตื่นตีสี่ทุกวันพันฯที่รัก
มันจะหนักไปมากยากจะเข็น
เธอไม่หยุดไม่หย่อนฉันอ่อนเป็น
ถึงได้เผ่นไปไกลแทบไม่ลา
ต้องสัญญาฉันก่อนแค่ตอนดึก
ห้ามเธอคึกตอนเช้าห้ามเข้าหา
เพราะฉันมันโรยร่วงแล้วดวงตา
เรื่องวิวาห์ทดลองผ่านแต่งงานเลย
มันจะหนักไปมากยากจะเข็น
เธอไม่หยุดไม่หย่อนฉันอ่อนเป็น
ถึงได้เผ่นไปไกลแทบไม่ลา
ต้องสัญญาฉันก่อนแค่ตอนดึก
ห้ามเธอคึกตอนเช้าห้ามเข้าหา
เพราะฉันมันโรยร่วงแล้วดวงตา
เรื่องวิวาห์ทดลองผ่านแต่งงานเลย