๑.เห็นด้วยกับความคิดที่ว่า เหลือเพียงเหตุผลการให้คะแนน โดยห้ามระบุชื่อผู้ให้
๒.เห็นด้วยกับความคิดของเพื่อนสมาชิกท่านอื่นๆ ที่ให้คะแนนได้เพียง ๓ คะแนนต่อวัน ห้ามซ้ำบุคคลเดิม แม้จะอยู่ในชั่วโมงเดียวกันก็ตาม (หมายถึง ใน ๒๔ ชั่วโมง สามารถให้คะแนนได้ ๓ คะแนน)
ส่วนเรื่องๆ อื่น ยังงงอยู่ค่ะ มิกล้าที่จะแสดงความคิดเห็น ว่าแต่ประเด็นคะแนนนี้ เกิดจากสาเหตุคะแนนเฟ้อหรือเปล่าค่ะ
หากเปรียบ เงินเฟ้อ เกิดจากสถานการณ์มีเงินหมุนเวียนในระบบมากเกินไป การแก้ไขปัญหาเงินเฟ้อ โดยการเพิ่มอัตราดอกเบี้ยเงินฝากในธนาคาร เพื่อบุคคลที่มีเงินจำนวนมาก หวังผลในดอกเบี้ยหรือกำไร ไปฝากไว้กับส่วนกลางคือธนาคารนั่นเอง ย่อมส่งผลให้เกิดการมีเสถียรภาพทางการเงินในระบบเศรษฐกิจ
ส่วนคะแนนเฟ้อ เกิดจากที่มีการให้คะแนนมากเกินไปในระบบบ้านกลอนไทยแห่งนี้ วิธีการแก้ปํญหา หากไม่มีการจัดระบบการให้คะแนนหรือกำหนดเกณฑ์การให้คะแนนใหม่ ความถี่ และการระบุชื่อก็สามารถหาทางออกได้ แต่คะแนนก็ย่อมที่จะมากขึ้นตามจำนวนสมาชิก วีธีแก้ปัญหาอีกวิธีหนึ่ง คือ การปรับชั้นตามความสามารถหรือผลงาน ไม่เกี่ยวกับตัวเลข คะแนน แต่นั่นจะเป็นการยุ่งยากมาก เนื่องจากขาดบุคคลมาดำเนินการในเรื่องนี้
เพราะฉะนั้นตามหลักเศรษฐศาสตร์เชื่อว่า ควรปล่อยให้เป็นไปตามระบบกลไกราคา ที่มีผู้ขายกับผู้บริโภคและตลาดจะดีกว่า เปรียบเสมือนให้เป็นไปตามบรรดาสมาชิกที่จะกระทำนั่นเอง ไม่ว่าคะแนนจะมากหรือน้อย อยู่ระดับชั้นใดในบ้านกลอนไทยแห่งนี้ แต่ทุกท่านก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้ เพราะผลงานของแต่ละบุคคลก็ประจักษ์ต่อผู้อ่านอยู่แล้ว ไม่มีสิ่งใดที่ดีที่สุด เพียงแต่เรามีความพึงพอใจมากน้อยแค่ไหน.....(อรรถประโยชน์ ตามหลักเศรษฐศาสตร์ คือ ความพึงพอใจของผู้บริโภค)
สรุป ปล่อยให้เป็นไปตามกลไกตลาด สนุกกว่ากันตั้งเยอะค่ะ
ด้วยความเคารพ ทุกท่านค่ะ
หทัยกาญจน์
๑๙ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
