...พรากขวัญจึงหวั่นไหว...
ตื่นมาถามซ้ำซ้ำในความเหงา
เราทำเขาคิดไกลไปกว่าเพื่อน
แล้วก็ตัดสะบั้น...เหมือนฟั่นเฟือน
เธอรางเลือนรอยร้าว...เราหรือยัง?
มันไม่มีทางออกจะบอกใบ้
เธอไม่ใช่...ยิ่งบังเอิญดีเกินหวัง
พอต่างก้าวมาจุดหนึ่งซึ่งจริงจัง
ความเก้กังที่ส่อ...เริ่มก่อกวน
เราต่างคนต่างเก็บ...ความเจ็บช้ำ
ฉันด้วยซ้ำสะเทือนขวัญอันผันผวน
ตอบสลับกับผล..ควร..ไม่ควร
ต้องรัญจวนทวนคำ..ที่ทำไป
อ่านข้อความ...ตัดรอนเธอตอนดึก
ยิ่งต้องฝึกใจตนให้ทนไหว
ขยายความ...ตัดพ้อก่อที่ใคร?
ยากทำใจยืนยัน...ว่าบรรเทา
ตื่นมาถามซ้ำซ้ำในความมืด
จะจืดชืดหรือคบต่อ...มันก็เหงา
ไม่อยากให้เธอทำแทนเป็นแฟนเรา
ถ้าบางเบาพร้อมปรับ...โทรฯกลับมา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
