ชีวิตหลังเที่ยงคืน
หลังเที่ยงคืนตื่นมาเวลาเดิม
ชีวิตเริ่มก้าวถอยสู่รอยหม่น
เคาะแป้นพิมพ์เป็นเพื่อน, ลมเยือนวน
หนาวยะเยือกผิวจนคนสั่นเทา
ฝนตระเตรียมเม็ดน้ำระร่ำไหล
กลั่นรินจากฟ้าไกลและใจเหงา
บนเก้าอี้ข้างเตียงมีเพียงเรา
นั่งกอดเข่าเท้าคางระหว่างรอ
กล่าวทักทายคืนจันทร์วันฟ้าเจ็บ
ของเก่าเก็บวางอยู่ในตู้ต่อ
ไม่กล้าหยิบขึ้นมา, น้ำตาคลอ
ยังไม่พอเวลารักษาใจ
คืน-ชีวิตความคุ้นละมุนผ่าน
เพลงเศร้าหวานแผ่วมา - ฟ้าร้องไห้
เมฆกลั่นตัวร่วงซบศพดอกไม้
ดาวลอยลิบหลบใต้ใบลั่นทม
ลมระลอกออกตัวแต่หัวค่ำ
ฟังเสียงน้ำดีดพิณผินตาข่ม
ถนนดินรอยเท้าทบเงาจม
ซุกตัวห่มผ้าหนา..มองฟ้าดำ!.
หลังเที่ยงคืนตื่นมาเวลาเดิม
ชีวิตเริ่มก้าวถอยสู่รอยหม่น
เคาะแป้นพิมพ์เป็นเพื่อน, ลมเยือนวน
หนาวยะเยือกผิวจนคนสั่นเทา
ฝนตระเตรียมเม็ดน้ำระร่ำไหล
กลั่นรินจากฟ้าไกลและใจเหงา
บนเก้าอี้ข้างเตียงมีเพียงเรา
นั่งกอดเข่าเท้าคางระหว่างรอ
กล่าวทักทายคืนจันทร์วันฟ้าเจ็บ
ของเก่าเก็บวางอยู่ในตู้ต่อ
ไม่กล้าหยิบขึ้นมา, น้ำตาคลอ
ยังไม่พอเวลารักษาใจ
คืน-ชีวิตความคุ้นละมุนผ่าน
เพลงเศร้าหวานแผ่วมา - ฟ้าร้องไห้
เมฆกลั่นตัวร่วงซบศพดอกไม้
ดาวลอยลิบหลบใต้ใบลั่นทม
ลมระลอกออกตัวแต่หัวค่ำ
ฟังเสียงน้ำดีดพิณผินตาข่ม
ถนนดินรอยเท้าทบเงาจม
ซุกตัวห่มผ้าหนา..มองฟ้าดำ!.
ขอวอนเว้า เจ้ามา ในคราฝน
อย่าได้หม่น อกเอย เลยงามขำ
หากปล่อยทุกข์ รุกเร้า เข้าชักนำ
คงต้องช้ำ ซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป
ยามเดือนเพ็ญ เด่นตา นภาพร่าง
สวยสะอาง กระจ่างซึ้ง ถึงไหนไหน
ขอวอนเจ้า เข้าจิตต์ อย่าปิดใจ
เปิดฤทัย ให้สว่าง อย่างดาวเดือน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
อย่าได้หม่น อกเอย เลยงามขำ
หากปล่อยทุกข์ รุกเร้า เข้าชักนำ
คงต้องช้ำ ซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป
ยามเดือนเพ็ญ เด่นตา นภาพร่าง
สวยสะอาง กระจ่างซึ้ง ถึงไหนไหน
ขอวอนเจ้า เข้าจิตต์ อย่าปิดใจ
เปิดฤทัย ให้สว่าง อย่างดาวเดือน.../
บูรพาท่าพระจันทร์