โลกทึมนัยน์ตาเทา
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
05 พฤศจิกายน 2024, 01:20:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: โลกทึมนัยน์ตาเทา  (อ่าน 2305 ครั้ง)
มรชุน
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 5



« เมื่อ: 18 มกราคม 2012, 11:38:PM »

เกิดมาพึ่งเคยเจอ
เห็นเธอผู้เดินผ่าน
ทรวงร้อนค่อนดวงมาน
เดือดพล่านท่ามกลางคืน
   ฉันมองด้วยจ้องยิ้ม
พักตร์พริ้มริมปากผืน
โปรยรักอยู่ดาษดื่น
ร้อยหมื่นดอกไมตรี
   เธอมองแล้วจ้องหน้า
แววตาซื่อ ทอสี
ร่างรดหยดวารี
ฤดีถูกตรึงตรา
   เวลาคงหยุดเดิน
หลงเพลินว่าเดินช้า
หลุมรักอำพรางตา
ตัณหาถึงลุกลาม
   อยู่ใกล้ไม่ชิดใกล้
ชื่อไรไม่ทันถาม
ปากทื่อไม่ทำตาม
โฉมงามเดินผ่านไป
   สายลมกระหน่ำซัด
ระบัดเปลวเทียนไข
มอดดับเหมือนดับไฟ
เพลิงใจเจ้าร้างรา
   เวลาซึ่งหยุดนิ่ง
ดุจดิ่งห้วงเวหา
ดินจืดและมืดฟ้า
มัวมายานงเยาว์
   ยิ้มกรังจนแตกแห้ง
ลมแล้งในคืนเหงา
โลกทึมนัยน์ตาเทา
ซึมเศร้าแล้วเมื่อวาน
บทหักที่ 7
มรชุน   มิวเก้

ขอบคุณพี่ระนาดเอกที่ช่วยคอมเมนท์ครับ
   













ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ระนาดเอก, amika29, Design with love ᵔᴥᵔ, กังวาน, panthong.kh, รัตนาวดี, ไม่รู้ใจ, บูรพาท่าพระจันทร์, ♥หทัยกาญจน์♥, sunthornvit, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, Thammada, ..กุสุมา..

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19 มกราคม 2012, 10:30:PM โดย มรชุน » บันทึกการเข้า

หากวันหนึ่งฝนตกขึ้นหน้าผาก หยดน้ำคงไหลพรากจากคำว่า "รัก"

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s