ถึงบ้านกรูดเกือบค่ำจำหยุดพัก
ยังพนักริมทางข้างถนน
ทอดสายตามองฟ้าครามืดมน
ใจหมองหม่นยิ่งนักรักหลุดลอย
มองผู้คนมากมายทั้งชายหญิง
ต่างซบอิงพิงไหล่ใจระห้อย
วาสนาของฉันนั้นมีน้อย
เกิดมาด้อยทุกอย่างเขาหมางเมิน
---สะเลเต---
ยังพนักริมทางข้างถนน
ทอดสายตามองฟ้าครามืดมน
ใจหมองหม่นยิ่งนักรักหลุดลอย
มองผู้คนมากมายทั้งชายหญิง
ต่างซบอิงพิงไหล่ใจระห้อย
วาสนาของฉันนั้นมีน้อย
เกิดมาด้อยทุกอย่างเขาหมางเมิน
---สะเลเต---