ความรักนั้น พาใจ ใฝ่ฝันหา
รักบังตา คลุ้มคลั่ง ดั่งผีสิง
ยกคำหวาน พรรณนา มาอ้างอิง
แสนเพริดพริ้ง พริ้มพราย สบายใจ
ตอนจีบกัน วาจา หวานเป็นหนึ่ง
เขาคิดถึง ตัวเอง นะรู้ไหม
ตอนเที่ยงนี้ ทานข้าว กับอะไร
อยู่กับใคร อย่านอกใจ นะตัวเอง
พอสิ้นรัก ความหวัน พรันหมดหาย
เริ่มโวยวาย ใช้วาจา ด่าข่มเหง
จากคนดี ก็เห็น เป็นนักเลง
ไม่ยำเกรง สู้รบ ตบตีกัน
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
รักบังตา คลุ้มคลั่ง ดั่งผีสิง
ยกคำหวาน พรรณนา มาอ้างอิง
แสนเพริดพริ้ง พริ้มพราย สบายใจ
ตอนจีบกัน วาจา หวานเป็นหนึ่ง
เขาคิดถึง ตัวเอง นะรู้ไหม
ตอนเที่ยงนี้ ทานข้าว กับอะไร
อยู่กับใคร อย่านอกใจ นะตัวเอง
พอสิ้นรัก ความหวัน พรันหมดหาย
เริ่มโวยวาย ใช้วาจา ด่าข่มเหง
จากคนดี ก็เห็น เป็นนักเลง
ไม่ยำเกรง สู้รบ ตบตีกัน
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
ยามมีรัก ย่อมมีสุข ทุกข์คละเคล้า
หวานปนเศร้า ละมุน ปนหุนหัน
สลับเปลี่ยน เวียนผลัด อัศจรรย์
เป็นสามัญ ครรลอง ของความรัก
ไม่มีรัก ไม่มีทุกข์ สุขพลอยหาย
ไร้ความหมาย ใดใด ให้ประจักษ์
การจดจ่อ มุ่งหวัง จริงจังนัก
ชีวิตมัก ย่ำแย่ มีแต่ทุกข์
สุนทรวิทย์
หวานปนเศร้า ละมุน ปนหุนหัน
สลับเปลี่ยน เวียนผลัด อัศจรรย์
เป็นสามัญ ครรลอง ของความรัก
ไม่มีรัก ไม่มีทุกข์ สุขพลอยหาย
ไร้ความหมาย ใดใด ให้ประจักษ์
การจดจ่อ มุ่งหวัง จริงจังนัก
ชีวิตมัก ย่ำแย่ มีแต่ทุกข์
สุนทรวิทย์