แม้อื่นใดไกลห่างระหว่างฟ้า
พสุธาถมทับดับขุนเขา
มีโลกมืดฝืดฝันวันสีเทา
ทะเลเศร้าโศกซับกับคลื่นครวญ
เดือนไม่เด่นดับดาวลับราวฟ้า
กรรณิกาสูญสิ้นกลิ่นหอมหวล
ลมเหมือนไม่เคลื่อนไหวในทั้งมวล
และโลกล้วนซับสูญ อาดูรใด
ยังอยู่อย่างไม่สิ้นถวิลหวาน
เช่นวันวานวาดฝันร่วมกันใฝ่
ที่คำนึงซึ้งซาบอาบหัวใจ
สองเราให้ห่วงหาและอาทร
คือรัก...ที่ถักทางข้างความฝัน
อาบอุ่นละมุนมั่นเช่นวันก่อน
ท่ามฟ้าไกลใฝ่ฝากจากคนจร
ถึงเธอที่ทุกข์ร้อน...นอนฝันดี
พสุธาถมทับดับขุนเขา
มีโลกมืดฝืดฝันวันสีเทา
ทะเลเศร้าโศกซับกับคลื่นครวญ
เดือนไม่เด่นดับดาวลับราวฟ้า
กรรณิกาสูญสิ้นกลิ่นหอมหวล
ลมเหมือนไม่เคลื่อนไหวในทั้งมวล
และโลกล้วนซับสูญ อาดูรใด
ยังอยู่อย่างไม่สิ้นถวิลหวาน
เช่นวันวานวาดฝันร่วมกันใฝ่
ที่คำนึงซึ้งซาบอาบหัวใจ
สองเราให้ห่วงหาและอาทร
คือรัก...ที่ถักทางข้างความฝัน
อาบอุ่นละมุนมั่นเช่นวันก่อน
ท่ามฟ้าไกลใฝ่ฝากจากคนจร
ถึงเธอที่ทุกข์ร้อน...นอนฝันดี
ใจดวงหนึ่งหวั่นไหวในความฝัน
ใจตรงกันกระจ่างใสในทุกที่
ใต้เงาจันทร์ครวญหาทุกราตรี
ค่ำคืนนี้รอจันทร์เจ้าผันดวง
อาบนวลเจ้าเหงาจิตเฝ้าคิดถึง
หวานซาบซึ้งกรุ่นใจให้ห่วงหวง
มาลัยรักสร้อยสายรำพายพวง
ลมโชยช่วงบุหงามาวอนเว้า
รักเอย.......
หวนวันเคยเชยคู่อยู่เคียงเจ้า
ฝากกระซิบสัญญามาเบาเบา
ใจดวงเก่ายังมั่นใต้จันทร์นวล....
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
