ร ะ ย ะ เ ว ล า ข อ ง ก า ร..เ ป ล่ า เ ป ลี่ ย ว
ยืนอยู่บนความรู้สึกเดียว..คือท้อ
ท่ามกลางสายฝน..ที่เคล้าคลอ
หัวใจคนรอ..ไม่รู้ว่าจะพอ..เมื่อไหร่
อ า จ จ ะ เ ป็ น วั น นี้
ร่องรอยของความรู้สึกดี..คงไม่หายไปไหน
แต่มันคงเจือจาง..เพราะความไม่ใส่ใจ
จนเส้นทางที่วางไว้..ไร้จุดเดิน
ฝนซาจนสิ้นสาย
แต่ความเดียวดาย..ยังไม่หายห่างเหิน
ว้าเหว่..เคว้งคว้าง..อ้างว้างเหลือเกิน
หัวใจรับเชิญ..จากความเหงาเดิมเดิม
ยะเยียบลมข่มหนาว
สะอื้นคราคราว..เหนื่อยหน่ายรวดร้าวสั่นเทิ้ม
ร่องรอยเก่าเก่า..ที่เขาจบเจิม
ยังติดตามซ้ำเติม..ส่งหนองร่ำไร
ณ ห้วงแห่งการรอ
บางความทดท้อ..ก็แอบตัดพ้อหวั่นไหว
ในบางเปล่าเปลี่ยว..แม้สักส่วนเสี้ยวของใจ
ก็แอบร่ำไห้..ชะล้างคราบไคลคาวตรม...
แต่ความเดียวดาย..ยังไม่หายห่างเหิน
ว้าเหว่..เคว้งคว้าง..อ้างว้างเหลือเกิน
หัวใจรับเชิญ..จากความเหงาเดิมเดิม
ยะเยียบลมข่มหนาว
สะอื้นคราคราว..เหนื่อยหน่ายรวดร้าวสั่นเทิ้ม
ร่องรอยเก่าเก่า..ที่เขาจบเจิม
ยังติดตามซ้ำเติม..ส่งหนองร่ำไร
ณ ห้วงแห่งการรอ
บางความทดท้อ..ก็แอบตัดพ้อหวั่นไหว
ในบางเปล่าเปลี่ยว..แม้สักส่วนเสี้ยวของใจ
ก็แอบร่ำไห้..ชะล้างคราบไคลคาวตรม...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
