Re: รู้ตัวว่าคิดถึงมาก
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 05:53:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: รู้ตัวว่าคิดถึงมาก  (อ่าน 7377 ครั้ง)
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« เมื่อ: 17 มกราคม 2012, 01:27:PM »




แอบคิดถึง  ตรึงใจ  หวั่นไหวนัก
ด้วยฤทธิ์รัก  เริงร้อน  หรือผ่อนหนี
มันหวิวหวามวาบไหวในฤดี
จะกี่ปี  กี่เดือน ไม่เชือนชา

รักอย่างไร  ใจปัก  รักอย่างนั้น
ทุกคืนวัน ฝันถึง  คะนึงหา
สู้พร่ำเพรียก  เรียกร้อง  ให้น้องมา
แต่แก้วตา  ยาใจ  อยู่ไหนกัน

เพ่งมองรูป  จูบเจ้า  เหมือนเคล้าใกล้
เปี่ยมฤทัย  ไฟรัก  มิพักฝัน
แม้เราต่าง  ห่างเหิน  เนิ่นนานวัน
แต่ใจนั้น  คงคะนึง  เพ้อถึงนาง

 น้อยใจแล้วด้วย

พิศเพียงพักตร์ ลักขณา เรขาเขียน
นุ่มนุ่มเนียน ปรางสอง ไร้หมองหมาง
ดวงเนตรพราว ดาวเดือน หม่นเลือนจาง
ซึ้งสะอาง พร่างพราย หาใดปาน

รำพึงเฝ้า เคล้าลูบ จูบกระดาษ
โอ้อนาถ ขาดนุช สุดสงสาร
อยู่แห่งใด ใจพะวง ถึงนงคราญ
ด้วยดวงมาน ซ่านซึ้ง คนึงครวญ

จะเพียรรอ ขอเฝ้า นะเจ้าเอ๋ย
เคียงเขนย เชยชื่น ยามคืนหวน
ขอจุมพิต ขนิษฐ์ชื่น รื่นรัญจวน 
หอมเนื้อนวล ชวนคนึง ซึ้งเจือจันทร์.../

 ส่งจูบจ้ะ

บูรพาท่าพระจันทร์





ร่ำร่ำจะ ขาดใจ วันไกลจาก
จึงทิ้งซาก รูปเก่า ให้เฝ้าฝัน
คนึงหวน อาลัย ไม่เว้นวัน
สุดโศกศัลย์ จากลา ด้วยอาวรณ์

จะพิศไหน ไม่เป็น อย่างที่คิด
คนึงนิจ จิตหวั่น บรรจถรณ์
ดั่งฤทัย จะขาด ลงรอนรอน
ยามจะนอน ร้าวจินต์ ถวิลครวญ
พันทอง

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ลมหนาว, ดาว อาชาไนย, Music, รพีกาญจน์, สุนันยา, รัตนาวดี, บูรพาท่าพระจันทร์

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 มกราคม 2012, 04:44:PM โดย panthong.kh » บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s