นิราศลพบุรี
...............................
โอ้คิดไป ใจหาย ไม่วายเศร้า
จำจากลา น้ำตานอง ทั้งสองเรา
ต้องห่างเจ้า กานดา มาเดียวดาย
โอ้ขวัญเอ๋ย ขวัญนุช สุดสมร
ก่อนเคยนอน แนบข้าง มิห่างหาย
มาบัดนี้ พี่มาร้าง ต้องห่างกาย
ลูกผู้ชาย ใจหมอง ครองน้ำตา
ภาระกิจ ราชการ งานแล้วเสร็จ
วันที่เจ็ด จะกลับ ต้องพับผ้า
จัดกระเป๋า เตรียมพร้อม ตรอมใจลา
จากแก้วตา งามชื่น เพื่อคืนเรือน
เริ่มออกจาก ลพบุรี ตีห้าแล้ว
ถึงสระแก้ว แก้วพี่ ไม่มีเพื่อน
เห็นน้ำใส ในสระ เหมือนจะเตือน
มิลืมเลือน ถิ่นนี้ ที่เคยมา
แวะสระแก้ว แล้วเรา เข้าตลาด
หาซื้อของ ใส่บาตร เหมือนอย่างว่า
ทุกทุกเช้า เคร่งครัด ปฎิบัติมา
อธิษฐาน ชาติหน้า อย่าร้างไกล
รับพรพระ เก็บสำรับ กลับขึ้นรถ
แสนรันทด ก้มหน้า น้ำตาไหล
เลียบคันคลอง ชลประทาน ผ่านเรื่อยไป
ด้วยดวงใจ หงอยเหงา เศร้าสุดทน
ครั้นเข้าเขต โก่งธนู ดูชื่อบ้าน
สุดสะท้าน ทรวงใน ใจสับสน
คิดถึงเจ้า แก้วตา แม่หน้ามล
เหมือนพี่โดน ธนูรัก ปักทรวงใน
ถึงทางแยก แยกผ่าน เข้าบ้านแพรก
ฟังเรื่องแทรก โบราณ เขาขานไข
ว่าหญ้าแพรก แล้งรำเค็ญ มิเป็นไร
เขาจึงใช้ แทนค่า ว่าอดทน
ถึงเจ้าปุก ปลุกพี่ นี่ก็สาย
พี่สอดส่าย มองทาง ข้างถนน
ครัวทองแดง ปิดไว้ ไม่มีคน
จนรถพ้น ร้านอาหาร มินานครัน
เลยเจ้าปุก ขึ้นทาง ต่างระดับ
พอขากลับ ขับมาทาง บางปะหัน
อยากมีเจ้า ดวงเดือน เป็นเพื่อนกัน
โอ้แจ่มจันทร์ พี่หันเก้อ ไม่เจอใคร
คิดถึงเจ้า จนเข้า มหาราช
อยากประกาศ ให้รู้สิ้น แผ่นดินไหน
โอ้เจ้าฟ้า มหาราช ของชาติไทย
มิลบเลือน จากใจ ไทยทั้งปวง
โอ้อกเอ๋ย เคยรุ่งเรือง เป็นเมืองเก่า
พี่นั่งเศร้า จนเข้า นครหลวง
เมื่อยิ่งไกล้ ใจยิ่งช้ำ ระกำทรวง
สุดาดวง คนดี ที่จากมา
เจ้าตะปึง ขึงโกรธ พิโรธพี่
ทำท่าที ขุ่นข้อง ไม่มองหน้า
เลยนครหลวง ล่วงเข้า อยุธยา
ยิ่งโศกา เกินกล้ำ น้ำตาริน
รู้บ้างไหม ใจพี่ นี้แทบคลั่ง
ดูหรือช่าง กระไร คนใจหิน
เข้าถึงทาง ต่างระดับ บางปะอิน
เจ้ายุพิน ขับไส ไล่พี่ยา
เป็นคำสั่ง เด็ดขาด มิอาจฝืน
โอ้ขวัญยืน ตัวพี่ นี้แทบบ้า
เมื่อขับผ่าน บางปะอิน กินน้ำตา
วิงวอนฟ้า ไหว้ประนม ทั้งพรหมอินทร์
หวังชาติหน้า เราสอง ปองสมัคร
เป็นคู่รัก คู่ชม สมถวิลย์
จะขอรัก ภักดี ชั่วชีวิน
ขอองค์อินทร์ รู้เห็น เป็นพยาน
เมื่อมาถึง บางบัวทอง ยิ่งหมองหม่น
บัวอุบล ไหนเล่า ที่กล่าวขาน
แม้นมีบัว สุคนธ์ ขอบนบาน
ให้นงคราญ ใคร่ครวญ คิดหวนคืน
ถึงบางแค แลดู อย่างผู้แพ้
เจ้าไม่แคร์ ใช่ไหม ทำใจฝืน
หรือมีใคร คลอเคล้า เจ้าขวัญยืน
จึงเป็นอื่น ไปแล้ว หนอแก้วตา
ถึงมหาชัย ใจพี่ นี้แทบสิ้น
ขอจอดกิน ข้าวก่อน นะหล่อนจ๋า
นิราศรัก ขอพัก ไว้สักครา
ใครจะมา แต่งต่อ ก็ขอเชิญ
......ยากูซ่า......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
