อยากย้อนวัน เวลา คราสร้างฝัน
อยากย้อนวัน-วานหวาน อันสดใส
อยากย้อนวัน มีเรา คลอเคล้าไป
อยากย้อนวัน คืนไร้ ใจจาบัลย์
จะเป็นไป ได้ไหม ยังไม่รู้
ใจฉันยัง อดสู ดูโศกศัลย์
มีเรื่อราว มากมาย ทำลายกัน
สารพันกล่าวหา พาเศร้าตรม
ถ้อยถากถาง วางหมิ่น จากถิ่นหนึ่ง
คาดไม่ถึง สักน้อย คอยทับถม
ดั่งจะย่ำ ทำลาย คล้ายอาจม
เหมือนถูกคม มีดหั่น บั่นชีวี
จะเป็นไปได้หรือ ดังถืออ้าง
เมื่อเขาวาง ทางเดิน ดั่งเมินหนี
ฉันก็ล้า อ่อนแรง แข่งชิงดี
ไม่เปรมปรีดิ์ รอนร้าว เศร้าเกินทน
บอกฉันหน่อย ได้ไหม ใครที่ผิด
บอกสักนิด จิตฉัน มันสับสน
บอกได้ไหม ที่ทุ่มเท คือเล่ห์กล
บอกให้รู้ ตัวตน คนเช่นเธอ
อย่าเห็นฉัน เป็นเหยื่อ เพื่อหลอนหลอก
ที่คิดบอก เพียงผ่าน ปานว่าเผลอ
หรือหวังเพียง เหงาคลาย ใฝ่บำเรอ
ถ้อยปรนเปรอ เพ้อพร่ำ แค่คำลวง.....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
