---เมื่อก่อน---
เข้าบ้านมาเพราะความบังเอิญ
แรก ๆ ก็เขิล...เป็นอย่างยิ่ง
เซ่อ ๆ ซ่า ๆ ไม่รู้อะไรจริง ไม่จริง
ตั้งกระทู้แล้วก็ทิ้ง..ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร
แต่มีลุงใจดีคอยตักเตือน
และผองเพื่อน..ที่มอบความรักให้
มีพี่ที่น่ารักคอยห่วงใย
มีน้องคอยปลอบใจดูแล
มีอะไรตั้งมากมายหลายอย่าง
ให้คนอ้างว้างทำเวลาท้อแท้
ได้เขียนเรื่องราว..คราวอ่อนแอ
เวลาที่แพ้...ก็ขอแค่กำลังใจ
ตราบวันนี้...ก็ยังเป็นเหมือนเก่า
แม้โลกของเราจะเคลื่อนไหว
ต่อให้หลายอย่างจะเปลี่ยนไป
แต่บางสิ่งในหัวใจ..ไม่เปลี่ยนแปลง
เข้าบ้านมาเพราะความบังเอิญ
แรก ๆ ก็เขิล...เป็นอย่างยิ่ง
เซ่อ ๆ ซ่า ๆ ไม่รู้อะไรจริง ไม่จริง
ตั้งกระทู้แล้วก็ทิ้ง..ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร
แต่มีลุงใจดีคอยตักเตือน
และผองเพื่อน..ที่มอบความรักให้
มีพี่ที่น่ารักคอยห่วงใย
มีน้องคอยปลอบใจดูแล
มีอะไรตั้งมากมายหลายอย่าง
ให้คนอ้างว้างทำเวลาท้อแท้
ได้เขียนเรื่องราว..คราวอ่อนแอ
เวลาที่แพ้...ก็ขอแค่กำลังใจ
ตราบวันนี้...ก็ยังเป็นเหมือนเก่า
แม้โลกของเราจะเคลื่อนไหว
ต่อให้หลายอย่างจะเปลี่ยนไป
แต่บางสิ่งในหัวใจ..ไม่เปลี่ยนแปลง
เอ-มิ-กา
ถึงวันเคลื่อน เดือนคล้อย ปีลอยผ่าน
แต่ดวงมาน มิผันผาย หรือหน่ายแหนง
มิรวนเร เหหัน สรรค์พลิกแพลง
มิกรีดแทง แสร้งฉล สร้างกลลวง
จะมั่นคง ยงยืน ทนฝืนเจ็บ
แม้หนาวเหน็บ เจ็บจินต์ สิ้นของหวง
ถึงบากหน้า ฝ่าหนาม จะตามทวง
ถึงต้องบ่วง ถ่วงทับ แทบดับจินต์
จนวันนี้ พี่ยัง เหมือนดังเก่า
ยังเพียรเฝ้า ขวัญจิตต์ คิดถวิล
ทุกคืนค่ำ ซ้ำทิวา เป็นอาจิณ
ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า ยังอาวรณ์.../
บูรพาท่าพระจันทร์
แต่ดวงมาน มิผันผาย หรือหน่ายแหนง
มิรวนเร เหหัน สรรค์พลิกแพลง
มิกรีดแทง แสร้งฉล สร้างกลลวง
จะมั่นคง ยงยืน ทนฝืนเจ็บ
แม้หนาวเหน็บ เจ็บจินต์ สิ้นของหวง
ถึงบากหน้า ฝ่าหนาม จะตามทวง
ถึงต้องบ่วง ถ่วงทับ แทบดับจินต์
จนวันนี้ พี่ยัง เหมือนดังเก่า
ยังเพียรเฝ้า ขวัญจิตต์ คิดถวิล
ทุกคืนค่ำ ซ้ำทิวา เป็นอาจิณ
ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า ยังอาวรณ์.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
