เธอคือดาวประดับฟ้า
.....
ใบไม้ร่วงลงไป ในไม่ช้า
สัมผัสดิน กลิ่นหญ้าท้องฟ้าใส
ฤดูหนาวกำลังจะจากไป
ขณะคิดถึงใคร…ไม่รู้ตัว
แอบแหงนหน้ามองดาวทุกคราวครั้ง
มีความหวังมากมายเรียงรายทั่ว
เสมือนว่าเป็นอื่น คืนมืดมัว
ดาวเลยกลัวไม่กล้า มาทักทาย
.....
ดั่งหัวใจยามนี้หริบรี่แสง
ล้าเรี่ยวแรงทุกอย่างไม่ห่างหาย
ปรารถนาดาวแอบ ไว้แนบกาย
กว่าจะเห็นดาวสุดท้าย คลับคล้ายเงา
.....
อยากเห็นดาวทุกครั้งที่ลืมตา
ใช้เวลาล่องลอยความหงอยเหงา
เพียงส่องแสงระยับไปกับเรา
ก็ทำเอาอ่อนล้า น้ำตาริน
อยู่ระหว่างเบื้องบนหน้าชนฟ้า
ความเหว่ว้าสะดุดไม่สุดสิ้น
ทวงคำถามที่มีจากชีวิน
มาเยือนดินถิ่นรัก ประจักษ์ใจ
......
เธอคือดาวระยับประดับฟ้า
พบชั่วตื่นลืมตาเวลาใหม่
พอตะวันปันแสงก็แกล้งไป
จะมาอีกเมื่อไหร่…ก็ไม่รู้!
.....
ภาพจาก jasminemoment.blpgspot.com
คอมพ์ป่วย คนก็ป่วยคิดถึงบ้านกลอนจัง!
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
